Bazı siyer kitaplarında yazdığına göre, Tübba’ bi’setten 700 veya 1000 sene evvel Kâbe’ye geldiğinde, Mekkeliler kendisini karşılamaya çıkmayınca kızıp Kâbe’yi yıkmaya davrandı. Ama şiddetli hastalanıp üç gün gökyüzü kararınca, bunun ilahî işaret oluğunu anlayarak tövbe ve iman etti. Mekkelilere ihsanlarda bulundu. Rüyasında gördüğü üzere, Kâbe’yi ilk defa süslü bir ipekli örtüyle örttü ki bu âdet ondan kalmadır.

Sonra Medine’ye geçti. Beni İsrail âlimlerinden, âhir zaman peygamberinin geleceğini işitince, burada Hazret-i Musa dininden âlimler bırakıp birini bunlara reis yaptı. Resulullah için bir ev yaptırıp, bir de hürmetkâr mektup yazdı. Gelince verirsiniz diye bu âlimlere teslim etti. Medine halkından iman edenler, hep o âlimlerin neslindendir. Ebu Eyyüb el-Ensârî de onların reisi Şâmul’un soyundandır.

İbn İshak ve başkalarının rivayetine göre Tübba'nın yazdığı mektupta şunlar varmış: “Ahmed hakkında şahidlik ederim ki o, bütün canlıları yaratan Allah’tan bir resuldür. Ömrüm uzatılırsa, o hayata geleceği vakte kadar, ben onun yardımcısı ve amcası oğlu olurdum. Şimdi ben sana ve sana indirilen kitaba iman ettim. Ben senin dinin ve sünnetin üzereyim. Senin ve herşeyin Rabbine iman ettim. Rabbinden gelen İslâm'ın bütün şeriatine de iman ettim. Eğer sana yetişecek olursam ne güzel. Şayet yetişmeyecek olursam, bana şefaat et ve kıyamet gününde beni unutma. Ben senin ümmetinin ilklerindenim. Sen gelmeden önce sana biat ettim. Ben senin ve baban İbrahim dini üzereyim.” Daha sonra mektubunu mühürleyip, onun üzerine de: “Önünde de, sonunda da emir Allah’ındır” diye nakşetti. Mektubunun üzerine adres olarak da şunu yazdı: “Allah'ın nebisi ve resûlü, peygamberlerin sonuncusu, âlemlerin Rabbinin elçisi, Abdullah oğlu Muhammed'e birinci Tübba’dan.”

Hazret-i Peygamber, Medine’ye doğru yola çıktığında, Ebu Eyyüb mektubu Medinelilerin çok itimat ettiği Ebu Leylâ’ya verdi. Kendisini karşılayanların arasında Resulullah onu görünce, “Sen Ebu Leyla değil misin? buyurdu. “Evet” deyince “Hani Tübba’nın mektubu?” buyurdu. Ebu Leyla çok şaşırdı. Resulullah mektubu alıp okutunca, Tübba’dan razı olup, üç defa “Merhaba salih kardeşim” buyurdu.

İsmi Ebû Kerb Es’ad bin Kerîb bin Tübba’dır. Mümin idi. Kavmini de imana getirmişti. “Tübba’yı kötülemeyin. O mümin idi, bilemiyorum peygamber midir?” hadis-i şerifinde geçen Tübba' budur. İbn Abbas, “Tübba’ bir peygamber idi.” derdi.

Rum hükümdarlarına Kayser, İran hükümdarlarına Kisra dendiği gibi, Tübba’, zamanla Yemen meliklerinin unvanı olmuştur. Tübba’ gölge manasına olup, güneşin doğduğu yeri takib ederek, askerleriyle birlikte doğuya doğru yolculuk etmiş olmasından dolayıdır.

Duhan suresinin 37. âyet-i kerimesinde geçen “Bunlar mı, yoksa Tübba’nın kavmi ve ondan evvelkiler mi hayırlıdır? Biz o günahkârları bile imha ettik” meâlindeki âyet-i kerimede geçen Tübba’, muayyen bir kişi değildir; bununla bütün Yemen hükümdarları kast edilir. Burada müşriklere, Tübba’ kavmi misal gösteriliyor. Onlar daha güçlü olduğu halde, Allah onları mağlup etti, manasınadır. Kâf suresi’nin 14. âyet-i kerimesinde Eykeliler gibi Tübba’ kavminin de dini yalanladığından bahsedilmiştir. Âyet, kavmini kötülemiş; ama Tübba’yı kötülememiştir.

Mutezile'ye göre dünyada Aden taraflarındadır. Ehli sünnete göre bu yanlıştır. Bu cennetin, ebediyet cenneti olduğunda icma vardır. Zira Kuranı Kerim'de el-cenne şeklinde harf-i tarifle gelir. Bu cennetin tasviri "Orada ne bir boş söz ne de günahı gerektiren bir iş vardır" mealindeki tur Suresi'nin 23. ve "Orada ne boş bir söz ne de günahı gerektiren bir söz işitirler; orada işittikleri ancak selam sözüdür" mealindeki Vâkıa suresinin 25 ve 26. ayet-i kerimeleri icabı bu cennet dünyada değildir.

Uzun boy ise, gen mutasyonu ile izah edilebilir. Kısa insanlar daha avantajlı olduğundan sonrakiler zaman içinde kısalmış olabilir. Lakin ömrün mutasyonla kısalması işin tabiatına terstir. Çünki mutasyonlar arasında daha avantajlı olan genler, sonraki nesillerde daha dominant olacağından bin sene yaşama geni olan kişinin genleri daha kısa ömürlü kişiye göre daha fazla yayılırdı. Lakin şimdi hiç yoktur.

1- Makedonya kralı Filip’in oğludur. Miladdan 356 sene önce doğdu. Miladdan 323 sene evvel 33 yaşında vefat etti. 13 yaşında Aristo’nun terbiyesine bırakıldı. 20 yaşında hükümdar oldu. Yunanistan, İran ve Anadolu’yu aldı. Ayaş yanında Pers hükümdarı Dara’yı esir etti. Suriye ve Mısır’ı aldı. İskenderi’ye şehrini kurdu. Erbil’de Dara’yı ikinci defa bozguna uğrattı. Dara kaçarken öldü. Horasan, Herat ve Belh’i de aldı.

2- İkinci İskender, çok eski Yemen hükümdarı olup, birinci İskender’den ikibin sene evvel idi. Çin’e kadar gitmişti. Adı Münzir idi.

3- Üçüncü İskender, Kur’an-ı kerimde Zülkarneyn adı ile bildirilen mübarek bir zattır. Peygamber veya evliyadandır. Şarka ve garba gittiği için Zülkarneyn (İki boynuzlu) denildi. Yafes soyundan idi. Hızır aleyhisselam bunun kumandanlarından ve teyzesinin oğlu idi. Birinci ve ikinci İskenderlerden evvel idi. Hazreti İbrahim ile görüştü. Duasını aldı. Avrupa ve Asya kıtalarının bir kısmına malik oldu. Asya’nın şark şimalindeki müminlerin ricası üzerine Yecüc ve Mecüc kavminden korunmak için taş ve demirden büyük duvar yaptı. Bugün bilinen Çin seddi başkadır. Tarihler, hatta bazı tefsirler, bu üç İskender’i birbiri ile karıştırmaktadır.

İlyas arapların da koyduğu bir peygamber ismidir. Cahiliye devri Arapları önceki peygamberlerden haberdardı. Hazret-i İbrahim’i tekrim ederlerdi. Resulullah’ın soyu Hazret-i İsmail’e dayanır ki, İbranidir. İlyas, Kur’an-ı kerimde geçen Arapçalaşmış bir kelimedir. İbranicedeki telaffuzu Eliyahu’dur.

Bu rivayet sahih ise, akla muhalif değildir. Arap yazısı, menşei Adem aleyhisselama kadar uzanan Sami harflerine dayanır. 

Hadis-i şerifte, halanız olan nahle’ye hürmet ediniz buyuruldu. Âdem aleyhisselamın çamurunun artanından yaratıldığı rivayet olunur. Nahle müennes olduğu için halanız buyuruldu.

Eyüb Aleyhisselam'ın hanımı bir kabahat işledi. Sen bu kadar iyi bir kulken Allah sana bu hastalığı niye verdi dedi. Eyüb Aleyhisselam, makul karışlanabilecek, ama küstahça sözü sebebiyle ona 100 sopa vurmaya yemin etti. İyileşince pişman oldu. O dinde yemin kefareti yoktu. Cenab-ı Hak, üzerinde 100 tane filizi bulunan bir hurma dalıyla hafifçe bir kere vur, yemininden vazgeçme, buyurdu. Hile-i şeriyenin dindeki delili bu ayet-i kerimedir. Herkes suç işlediği zaman cezalandırılır. Kadın erkek fark etmez. Bunun dışında kimseyi elle ve dille incitmemelidir.

Adem aleyhisselamdan beri demir bilinir ve kullanılır. İnsanlığın demiri geç keşfettiğine dair bazı tarih kitaplarında yazanlar faraziyedir, itibar edilmez. 

Allah bilir. Dünyanın birçok yerinde peygamberlere atfedilen kabirler makamdır veya bir başka ulu kişinin kabridir. 

Âyet-i kerimede Mısır’dan vadedilmiş topraklara giderken, gökten inen men ve selvadan, yani kudret helvası ve bıldırcın kebabından usanıp, mercimek, soğan, sarımsak gibi yiyecekler istediği anlatılır.