1-Şarap (hamr). Pişmemiş üzüm suyu, [şıra], havasız fıçılarda durmakla, gaz habbeleri ve köpük meydana gelerek mayalanır. Şarap haline döner. Yani, üzüm kabuklarında yaşayan ve şıraya geçen bira mayası adındaki mayanın (fermetin) çıkardığı zimas adındaki bir madde, şırada bulunan glikoz ve levüloz adındaki hekzoz şekerlerini parçalar. Şekerler, ikiye parçalanarak ispirto (etil alkol) ve karbon dioksit maddeleri meydana gelir. Şırada zamanla, şeker azalıp, ispirto çoğaldığı için, tadı şekerli iken, keskin ve yakıcı olmağa başlar. Meydana gelen karbon dioksit gazı, kabarcıklar halinde dışarı çıkar. Bu gaz, ispirtolu sıvıda erimeyen tortuları, sıvının yüzüne sürükleyerek, bir köpük ile örtülür. Böylece şıra, şaraba dönmüş olur. Çeşitli şaraplarda, %5 ile %20 arasında ispirto bulunur. İlk mayalanma bir haftada tamam olur. İspirtosu az olan şarap da haramdır. İmameyne göre ve diğer üç mezhepte, köpürmese de, şarap olur. Sarhoş etmese de, damlasını içmek haramdır. Helal diyen, kâfir olur. Şarap, idrar gibi kaba necasettir. Her türlü kullanmak, ilaç yapmak, çamur yapmak, hayvana içirmek, ihtikan yapmak, buruna çekmek sözbirliği ile haramdır. Satması caiz değildir. Parası haramdır. Bir Müslümanın, borcunu, şarap satarak aldığı para ile ödemesi helal olmaz. Bu para, alacaklıya da helal olmaz. Bunun için içki satana ödünç verilmez. Az içene de had vurulur ki, 80 sopadır. Sarhoş edici diğer üç içkiyi içene ise, ancak sarhoş olursa had vurulur. Şarap köpüklendikten sonra, kaynatılıp üçte ikisi gitse de geride kalanı ve inbiklenerek elde edilen ispirto, rakı, şarap gibi, necaset-i galizadır. Bunların da damlasını içmek haramdır. Şaraptan elde edilen rakı, meşe ağacından fıçılarda birkaç sene bırakılınca, konyak olur.

2-Tıla. Taze şıra, ateşte veya güneşte ısıtılıp üçte ikisinden azı uçarsa (üçte birinden çok kalırsa), bu kalana, tıla denir. Tıla, gaz çıkararak kabarıp, tadı keskin olunca, sarhoş eder. Şarap gibi damlası haram ve kaba necis olur.

3-Seker. Hurmanın nakii, yani maserasyonu, yani su içinde ısıtmadan bırakılınca, köpüklenir ve tadı keskin olursa seker denir. Damlası haramdır.

4-Kuru üzüm nakii. Kuru üzüm, soğuk suda bırakılınca, şekeri suya geçer. Bu suya, kuru üzüm nakii denir. Bu, gaz peyda ederek köpüklenir ve tadı keskin olursa, damlası haram olur. Tıla, Seker ve kuru üzüm nakii (maserasyonu) gazlanmaz ve tadı keskin olmazsa, içmeleri, sözbirliği ile helal olur. Seker ve naki, hafif necistirler. İmam-ı azama göre tıla, seker ve nakiin haram olmaları için, köpüklenmeleri de lazımdır. Bu üçünde, icma hâsıl olmadığı için, haram değildir diyen kâfir olmaz.

İçmesi, İmam-ı azama ve İmam-ı Ebu Yusuf’a göre helal olan içkiler de dörttür:

1-Kuru üzüm veya hurma, şekeri suya çıkıncaya kadar, soğuk suda bırakılır. Sonra hepsi, kaynayıncaya kadar ısıtılır. Soğuyunca süzülür. Bu sıvıya, nebiz denir. Nebizin tadı keskin olsa da, sarhoş yapmadıkça, içmesi helal olur. Isıtılmazsa, köpürünce ve tadı keskin olunca, haram olur.

2-Kuru üzüm ve hurma birlikte, soğuk suda durup, hepsi, ısıtılıp süzülür. Tadı keskin olsa da, sarhoş yapmadıkça, helal olur. Buna, halitan denir.

3-Bal, incir, arpa, buğday, mısır, darı, erik, kayısı, elma ve benzerlerinden biri soğuk suda durup ısıtılmasa da, sarhoş etmeyecek miktarda helaldirler. Çünkü hadisi şerifte, “Şarap (hamr), üzüm ve hurmadan olur” buyuruldu. Sarhoş ederlerse, haram olurlar. Bira da böyledir. Hububattan elde edilen rakıya, İngilizler viski, Ruslar votka derler.

4-Müselles. Üzüm suyu, taze iken, yani gaz kabarcıkları çıkmadan, köpürmeden önce, ısıtılıp, üçte ikisi uçar, üçte biri kalırsa müselles denir. Tadı keskin olsa da, sarhoş etmeyecek kadar içmesi helaldir. Şıra, yani taze üzüm suyu; pekmez; bulama ve boza içmek helaldir. İmam-ı Azam ve Ebu Yusuf’a göre helal olan içkiler, kuvvet için, hazım için sarhoş etmeyecek miktarda helal olup, sarhoş ederlerse veya çalgı ile, keyif için, fâsıklar gibi az dahi içilirlerse, söz birliği ile haram olurlar.

İmam-ı Muhammed’e göre, bu dört içki, gaz çıkarmış ve tadı keskin olmuş ise, sarhoş etmeyecek kadar az içmesi de haram olur. Fetva da böyledir. Diğer üç mezhepte de böyledir. Bunlar “Çoğu sarhoş eden içkinin, azını içmek de haramdır” ve “Sarhoş eden her içki şaraptır ve hepsi haramdır” hadis-i şerifinin zahirini delil alıyor.

Kısrak, inek, deve sütleri, mayalanıp, tadı keskin olunca, müselles gibi olurlar. Birincisine kımız, ikincisine kefir denir. Bira gibi haramdırlar. Bu hususta, İskilibli Atıf efendinin Men-i Müskirat kitabında tafsilat vardır.

Yukarıda yazılı sekiz içkiden, şaraptan başkasını satmak İmam-ı Azama göre sahihtir. Fakat mekruhtur. İmameyn, bunların satılması da sahih değildir, dedi. Afyon, esrar ve başka uyuşturucu maddelerin satışı da böyledir. Necaset karışan suyu içmek haramdır. Şaraba tuz katınca, helal olmaz. Ama şarap sirke olunca helal olur.

Böyle olduğu bilinmiyorsa caizdir. Araştırmak lazım değildir. Böyle olduğu bilinse de kimyevi değişikliğe uğramışsa yine caizdir. Artık çok şey, suni olarak elde ediliyor. 

Davete icabet sünnettir. Davette içki, kadın, kumar gibi haram şey olduğu iyi biliniyorsa buraya gidilmez, bir bahane söylenir. Gitmek mecburiyetinde kalan, az kalıp çıkar.

Tevbe etmezse ibadetlerine sevap verilmez demektir.

Hayır. 

Yenir. Kesenin müslüman veya ehli kitap olması aranır.

Eti yenen hayvanların yumurtalarını da yemek caizdir.

Saldırgan olmadığı, ot yediği ve geviş getirdiği için tıpkı dağ keçisi veya geyik gibi kanguru eti de yenir.

Şarap diye bilinen içki, üzüm ve hurmadan yapılır. Ayet-i kerime ile sabittir. Tadı keskindir ve köpük atmıştır. Bunu içmenin haram olduğunda, damlasını içene had vurulacağında, necis olduğunda, imalinin ve satılmasının caiz olmadığında, haramlığının inkârının küfr olduğunda icma vardır. Bunun haricinde kalan üzüm ve hurmadan yapıldığı halde, tadı keskin ama köpüklenmemiş içkilerle (nebiz), üzüm ve hurma haricinde hammaddeden mamul (likör, rom, bira gibi) içkilerin sarhoş edecek kadar içmenin haram olduğunda icma vardır. Sarhoş etmeyecek kadar içilmesine, fasıklara benzememek, şifa gibi bir sebeple içmek ve sarhoş olmamak şartıyla cevaz veren alimler vardır.  Bunları imal etmek, satmak haram değil, mekruhtur. Bunlarla sarhoş olana had vurulur. Haramlığını inkâr, küfr değildir. Galiz veya hafif necis olduğunda ihtilaf vardır.  Fetva, bunların da damlasının içilmesinin haram olduğu istikametindedir.

Helal alameti varsa sormak lazım değildir. Ama içine domuz eti/şarap konduğu iyi bilinen yemeklerde sormak ve ikaz etmek lazımdır. 

İstanbul mezbahalarında baytar olarak çalışan ve 1926 senesinde veterinerlik tahsilini tamamlamak üzere Almanya’ya giderek daha sonra veterinerlik fakültesinde hocalık yapan parazitolog Dr. Nevzat Tüzün, domuzun gıdası ıslah edilmek suretiyle mahzur sayılan trişinin önü alınmış ve domuz eti temizlenmiş olduğu için artık bu etin yenilmesi hakkındaki memnuiyetin kaldırılması lâzım geldiğini fen ve sıhhat, millî servet ve millî iktisat cihetinden ileri sürmüştü.

Dr. İsmail Hakkı Milaslı daha da ileri giderek temiz olmak şartıyla domuz etinin yenilebileceğine dair, yine Kur’ana dayanarak, 1933’te biri Arapça Tezkiyetüllûhum, ötekisi Türkçe İslam Dininde Etlerin Tezkiyesi adında iki risale neşretmişti. Domuzun, içinde bulunan trişin parazitinden dolayı haram kılındığını, buna dair âyetin sonuna İllâ mâ zekkeytüm diye bir kayıt konulmuş olduğu için son zamanlarda bu kayda dayanarak temiz olduğu takdirde bu hayvanın etinin yenilmesinin caiz olacağını reformcular iddia etmiştir.

Derken Dr. Galip Ataç, 1940’ta bir gazete makalesi neşretti. “Domuz etinin haramlık sebebi olarak trişin olduğu düşünülüyordu. Hayvandan trişin hastalığının geçmesi ihtimali olduğu öne sürülüyordu. Fakat mezbahalarda kesilen hayvanların baytarlar tarafından iyice muayene edilmeleri usulü konulduktan sonra domuz etinin yenilmemesi için başka bir sebep kalmamış olduğu zannolunuyordu. Fakat şimdi o hayvanın yeni bir marifeti meydana çıktı. Bu da etinde değilse de onun içyağındadır. Domuzun içyağı Frenk aşçılarınca pek makbuldür. Her yemeğe, bilhassa sebzelere, çorbalara lezzet versin diye konur. Eski tababette de pek ziyade rağbet görürdü. Vazelin bulununcaya kadar merhemlerin hepsine bu yağ girerdi. Bu yağın yeni anlaşılan marifeti A vitaminini birdenbire yok etmesidir. Bir yemekte o vitaminden ne kadar çok ölçüde bulunursa bulunsun, yemeğe o hayvanın iç yağından karıştırılınca vitaminlerin hepsinin birden kaybolduğu tecrübelerle anlaşılmıştır. Bu vitamin hararetten bozulmaz, 170 dereceye kadar hasselerinden hiçbirini kaybetmez, 220 derecede bile yine vitamin olarak kalır. Kuvvetli asitlerden müteessir olmaz, suda erimez, alkolde erimez, güneşin ultraviyole ışıklarına 45 dakika kadar dayanır da o hayvanın iç yağı ile karşılaşınca derhal yok olur. Yemeklerde A vitamininin bulunmasının lüzumunu kimse inkâr edemez. İnsan o vitaminden mahrum kalınca nesli söner. Yemeklerinde A vitamini bulunmayan insanlar için, erkek olsun, kadın olsun, aşk duygusu olmaz. Demek oluyor ki, domuzun yağı insan cinsinin en büyük düşmanıdır.”

Bu sebeple Türkiye’de umumî mezbahalarda domuz kestirilmiyor, ayrı mezbahalar tahsis olunuyor. Belediye Zabıta Talimatnamesine kasap dükkânlarında öteki etlerle birlikte domuz etinin satılması yasaklanmıştır. Bu da halkın inanç ve adetlerine muvafıktır. İçki içen çokları domuz etini ağzına sürmez. Halk arasında bu hayvan için dişisini kıskanmadığı, binaenaleyh etini yiyenlerde de kıskançlık kalmayacağı fikri vardır. Garpta bu eti bol yiyenler arasında kıskançlık olmadığı, kadın serbestliği bulunduğu ve bu ülkelerde erkeklerin 45-50 yaşından sonra akamete uğradıkları şayiası yaygındır. Akamet aynı zamanda dişisine karşı müsamahayı ve bu müsamaha ise bir kadının başka erkeklerle serbestçe görüşmesini intaç eder. Bu mukayese ne raddeye kadar doğrudur bilinmez ama Dr. Galip Bey’in mütalaasıyla mutabakat içindedir.