Evet. Şir’atü’l-İslâm’da der ki: Ekmeği sağ eline, karpuzu da sol eline alır, bir ekmekten, bir karpuzdan yerdi. “Allahü teâlâ ekmek ile karpuzu birlikte yiyen kimseden yetmiş çeşit hastalığı kaldırır” buyururdu. Âişe radıyallahü anhâ, Resûlullah aleyhisselâmın karpuz ile taze hurmayı birlikte yediğini ve: “Bunun sıcağım, şunun soğuğu ve şunun soğuğunu bunun sıcağı kırar. Çünki hurma sıcak ve yaş karpuz ise soğuk ve yaştır” buyurduğunu rivâyet etmiştir. Karpuz ile de bereketlenmelidir. İçinde Cennet suyundan bir damla olduğu için mümkin ise hepsini bir kişi yemelidir. Kabuğunu, iç kabuğunu, çekirdeğini ve suyunu ziyân etmemelidir. Cennetteki her taamda karpuzun lezzetinden de vardır. Hadîs-i şerîfde: “Karpuz; yiyecektir, içecektir, güzel koku ve temizleyicidir (anti-oksidandır)” buyurulmuştur. Mesâneyi ve karnı yıkar, cilde tazelik, ağza güzel bir koku verir. Baş ağrısını sâkin kılar. Görmeyi kuvvetlendirir. Susuzluğu giderir. Keserken Besmele çekilmiş ise insanın karnında tesbîh eder. İştah açar. Karındaki kurtları öldürür. İnsanın karnından yetmiş hastalığı çıkarır, bunların yerini şifa alır. Deylemî’de geçen hadis-i şerifte “Kavun, karpuzda on hassa vardır: Yemek, içmek, koku, meyve, çöğen (temizleyici), mesaneyi yıkamak, karnı yıkamak, bel suyunu fazlalaştırıp cima kuvvetini artırmak, iç illetlerini kesmek ve cildi temizlemek”. İbni Adiyy, “Resûl-i Ekremin en çok sevdiği meyve, yaş hurma ve karpuzdu” hadis-i şerifini rivayet eder. Hâkim ise, “Yaş hurmayı sağ eline, kavun karpuzu sol eline alıp beraber yerlerdi. Meyvaların kendisine en sevimli olan bunlardı” hadis-i şerifini rivayet eder. “Birinin sıcaklığı, diğerinin soğukluğunu kırar” buyururlardı. (Beyhekî) Ahmed bin Hanbel hazretlerinin, Peygamber efendimizin karpuzu nasıl yediğini bilmediği için karpuz yememesi, sünnet-i seniyyeye bağlılığındandır.