Cevab: İnsanın hamiyetli hareket etmesi takdire şâyândır. Fakat bunlar istismara müsait hususlardır. Bazı kötü niyetliler, bunu fırsat bilip, rakiplerine zarar vermek için bunlar hakkında asılsız ithamlarda bulunarak haksız rekabet yapmakta; şirket ve kişilerin isimlerini lekelemektedir. Gayrımüslimlerle alış-veriş yapmanın fıkhen bir mahzuru yoktur. Kârının nereye gittiği bilinemez. Her Yahudi’nin İsrail politikalarını benimsediği söylenemez. Bunlar çok abartılı hareketlerdir.

Cevab: Antisemitizm, yani Yahudi düşmanlığı Hristiyan Avrupa menşelidir. Hazreti İsa zamanından kalma bir ihtilaftır. Asla düzelmesi mümkün değildir. Hristiyanlar, Yahudileri tanrılarını çarmıha geren ırk olarak görür. Antisemitizmin İslâm dünyasına gelişi İsrail’in kurulmasının ardındandır. Nâsır, Arafat ve Suudi Kralı Faysal tarafından dizayn ve propaganda edilmiştir. Soğuk savaş devrinin mahsulüdür. İslâmiyette sadece bir ırka mensup olmak, nefret sebebi olamaz. Bunu Kur’an-ı kerim yasaklamaktadır. Hazret-i Peygamber, Yahudilerle anlaşma yapmış; onlar itaat sözü vermiş İslâm devletinin teb’ası olmuştur. Sonra âhir zaman peygamberinin Araplar arasından gelmesini kıskanarak verdikleri sözden dönmüşler; bunun da cezasını çekmişlerdir.  Kur’an-ı kerimde Yahudiler itaatsizlikleri, peygamberleri öldürmeleri gibi sebeplerle lânetlenmiştir. Bu, bütün Yahudiler içindir, denemez. Şu kadar ki, Yahudiler, Hazret-i İsa’ya ve Hazret-i Muhammed’e karşı tavırlarından ötürü İslâm inancına göre mümin sayılmaz. İslâmiyet, gayrımüslimleri, inançları ve dinlerinden gelen işleri beğenmemeyi, sevmemeyi emreder. Ama umumî düşmanlık emredilmemiştir.  Samimi dost olmak, onları âmir yapmak yasaklanmıştır. İslâm âleminde Yahudi düşmanlığı, Müslümanların değil, Hristiyanların işine yaramaktadır. 

Cevab:

Bu fıkhî hükümler çıkarılacak bir ahkâm ayeti değildir. Kıssa ve haber bildiren âyet-i kerimelerdendir. Her kıssa ve haber bildiren âyet-i kerimeden hüküm çıkarılamaz. Bu âyet-i kerimede, Asr-ı Saadet’te Yahudi ve Müşriklerin düşmanlıkta ileri gittikleri, Hıristiyanların ise öyle olmadığı anlatılıyor. Yahudilerin vaktiyle İsa aleyhisselama yaptığı gibi müslümanlara da düşmanlığına dikkat çekiliyor. Bu âyet-i kerimeyi, Müslümanlığa giriş olarak tefsir edenler de vardır. Nitekim Yahudilerden Müslümanlığa girenler nâdirdir. Ama Hıristiyanlar bakımından böyle değildir.
Asr-ı Saadet’ten sonra, Siyonist harekete gelinceye kadar, asırlar boyu Yahudilerin Müslümanlara şuurlu düşmanlığına delâlet edecek bir misal yoktur. XX. asır başında faaliyet göstermeye başlayan Siyonistler, kendi dinlerinin hükümlerine de yabancılaşmış aşırı kavmiyetçi bir gruptur. Bunlar Arz-ı Mev’ud denilen ve Rabbin Musa aleyhisselâma va’dettiği mukaddes metinlerde bildirilen Filistin’de millî bir devlet kurmak istemişti. Buna en büyük engel de Osmanlı Devleti idi. Osmanlı Devletinin yıkılmasını, bu maksatla destekledi, hatta bizzat tertipledi. Sonra da burada yaşayan Müslümanlarla, İslâmiyete düşmanlıktan ziyade, dünyevî maksatlarla savaştılar ve savaşıyorlar.
İslâm kaynaklarında, Yahudiler, inanç bakımından Müslümanlığa Hıristiyanlardan daha yakın görülmüştür. Her ne kadar iki peygamberi inkâr etmeleri sebebiyle küfrlerinin daha çok olduğunu söyleyen âlimler varsa da, şeriata bağlılıkları ve Hıristiyanlar gibi heykelleri tazim etmemeleri sebebiyle Hıristiyanlardan daha ehven görülmüştür.
Yukarıda âyet-i kerimeden her yerde ve her zaman Yahudilerin müminlere şuurlu bir düşmanlık içinde olduğu/olacağı mânâsı çıkarılamaz. Bu âyet-i kerime antisemitizm için kullanılamaz. Âyet-i kerimeye “tarihîdir” de denemez. Nitekim kıyamete yakın Mehdi aleyhirrahmeye Yahudilerin karşı çıkacağı ve bunlarla muharebe edeceğine dair hadis-i şerifler vardır. Âyet-i kerime militan bir düşmanlığı tavsiye etmemektedir. Müminlerin, Müslüman olmayanları yakın dost edinmemeleri, onları âmir yapmamaları zaten başka âyet-i kerimelerle emredilmiştir. Buna mukabil İslâmiyet gayrımüslimlere düşmanlık yerine; onların kötü vasıflarını sevmemeyi buyurmuştur. Yahudi, Hristiyan ve başka gayrımüslimler arasında bu hüküm bakımından bir fark yoktur.

Cevab: Arz-ı Mev’ud, yani Tevrat’ta Hazret-i Mûsâ’ya va’d edilen toprak, yalnızca bugünki Filistin’dir. Burası da Akdeniz ile Ürdün Nehri arasında kalan arazidir. Bugün İsrail bayrağındaki iki mavi çizgi bunu sembolize eder. Hazret-i Mûsâ bu toprakları Ürdün’deki Nibo Dağı’ndan seyretmiş; ama ayak basamadan vefat etmişti. “Nil’den Fırat’a” sloganı ise, Hazret-i İbrahim’e va’d edilen toprakları ifade eder. Hazret-i Süleyman’ın mülkü bu sınırlara ulaşmıştı. Nitekim Hazret-i İbrahim’in evlâtları olan Araplar ve Yahûdîler bu mıntıkaya hâkimdir. Buna dayanarak bugün İsrail’in Nil’den Fırat’a kadar olan toprakları, hatta Anadolu ve Hicaz’ı da istediğine dair bir vehim vardır. Bunu ilk telaffuz edenler Suudî Kralı Abdülaziz ve Mısır diktatörü Nâsır idi. Filistin’in ekzantrik lideri Arafat da dünyanın Filistin meselesine dikkatini diri tutmak için bunu slogan olarak kullanırdı. Yahudiler arasında Hazret-i Süleyman’ın hâkim olduğu toprakları tekrar ele geçirmek isteyen münferid kimseler veya topluluklar bulunabilir. Ama işgal ettiği Arap topraklarından bile gönüllü çekilmek zorunda kalan İsrail, Nil’den Fırat’a kadar olan toprakları ele geçirse bile burayı elde tutacak nüfusa sahip değildir. Her devletin daha geniş sınırlara ulaşmayı hayal etmesinde de bir anormallik yoktur. Masonluk ile Yahudilik arasında organik tarihî bir bağ olduğu malum değildir. Masonluk, Hıristiyan orijinli, apayrı bir menfaat ve hakimiyet klübüdür. Üstelik Yahudiler, Masonluğa alınmaz. Kilise aleyhtarlığı her ikisinin müşterek noktasıdır. Bu sebeple yakın tarihte belli hususlarda menfaat eksenli olarak beraberce hareket etmiş olmaları mümkündür. İsrail, Nil’den Fırat’a olan toprakları ele geçirse, dünyanın her tarafından masonların gelip buraya yerleşeceklerine inanabiliyor musunuz?

Cevab: Bâbillilerin Kudüs'ü işgali ve Yahudilerin Bâbil’e sürülmesinden (ME. 587) sonra çıkan karışıklıklarda Tevrat nüshalarının kaybolduğu tahmin edilmektedir. İslâm kaynakları bu muazzam kitabın o tarihte Uzeyr Peygamber’den başka kimsenin ezberinde kalmadığını; hatta bu sebeple bazı Yahudiler tarafından Allah’ın oğlu diye vasıflandırıldığını söyler. Sonradan Yahudi din adamları hatırlarında kalan âyetlerini yazarak, Tevrat isminde çeşitli risâleler meydana geldi. Mîlâddan takriben 400 yıl önce yaşamış olan Ezra ismindeki bir sofer (yazıcı haham) bunları toplayarak, şimdi eldeki Ahd-i Atîk denilen Tevrat’ı yazmıştır. Ahid’de kitabı bulunan Ezra’nın peygamber olarak kabul edildiği anlaşılmaktadır. ME. 458’de bir kısım Yahudileri Bâbil esaretinden kurtararak Filistin’e getirmiştir. İslâmî kaynaklar ikisini aynı kişi olarak görme temâyülünde değildir. Nitekim son zamanlarda İslâm dünyası dışındaki bazı akademik çevrelerde de ikisinin aynı şahsiyet olmadığı veya Ezra’nın elli sene sonra yaşadığı ortaya atılmıştır. Uzeyr’i Allah’ın oğlu olarak gören Yahudiler, o zamanlar Arabistan yakınlarında yaşayan çok küçük bir gruptur. Bugün de mevcut değildir.

Cevab: Yahudilikte, Allahü teâlânın kâinatı altı günde yarattıktan sonra arşa istivâ ettiği Cumartesi (Sebt) günü hiç bir iş yapılmaz. Bu dindeki büyük günahlardandır. Kur’an-ı kerimde anlatıldığına göre, bir takım Yahudiler bu yasağa karşı geldiği için maymun ve hınzır suretine çevrilmiştir.

Cevab: Bütün semavi dinler aynı inancı, tevhidi tebliğ etmiştir. Ama şeriatları, yani ibadet ve amel esasları farklıdır. Yahudilik, 1. asırda Musa aleyhisselâma verildiğine inanılan sözlü emirleri (Talmud'u) toplayan Mukaddes Yahuda'dan gelir. Hristos, İsa aleyhisselâmın Yunanca ismidir. Övülmüş demektir. Nasrânî ve çokluk hâli olan Nasârâ, İsâ aleyhisselâmın Nâsıralı lakabına veya havarilerin kendisine nusret (yardım) etmesine dayanır. Benim İslâm Hukuku ve Önceki Şeriatler kitabıma müracaat edebilirsiniz.

Cevab: Kadının yüzünü örtmesi İslâmiyete göre farz değildir. Bazı âlimler, fitne zamanında, genç kadınların yüzünü örtmesi gerektiğine hükmetmişler; bu sebeple peçe İslâm memleketlerinde âdet olmuştur. Peçe Yahudi dininde de vardır. Tevrat'ta Yakub aleyhisselâmın zevcesinin erkekleri görünce yüzünü örttüğü ve ziynetlerini sakladığı anlatılıyor.

Cevab: Romalıların Kudüs’ü yakmasından sonra sürgün edilen Yahudiler dünyaya dağıldı. Bir kısmı verimli toprakları olan Medine’ye yerleşti. Kıyamete yakın gelecek son peygamberin Faran (Hicaz) diyarından çıkacağına dair Tevratî bir rivayet vardır. Bu da, bir kısım Yahudinin Medine ve çevresine yerleşmelerinde rol oynamış olabilir.

Cevab:

Mecelle, Filistin’de İsrail kurulmadan evvel câri olan kanundur. Umumiyetle yeni kurulan devletler, evvelki kanunları yerinde bırakırlar. İngilizler de Filistin’i işgal ettikten sonra 25 sene bu kanunları tatbik ettiler. Mecelle, sistematik ve mükemmel bir kanundur. Yahudi şeriatına da aykırı olduğu söylenemez.  Yahudilik, Musa aleyhisselâmın dininin tahrif edilmiş hâlidir. Bu dinde, Musa aleyhisselâmın şeriatından tek tük hükümlere rastlanması olmayacak iş değildir. Şeriatlar arasında benzerlik, hatta ayniyet bulunması tabiîdir. Bunu bir eksikliğin ikrarı olarak görmemelidir. Nitekim 1984’de Yahudi asıllılar için kaldırılmış; Müslümanlar için muayyen hükümleri bâki kalmıştır. İsrail, laik değil, milliyetçi bir devlettir. Bunun için kanunların dine uygunluğunu aramamaktadır.

Cevab: Çok gülünç bir iddiadır. Müslümanların bile fazla tanımadığı bir sahabeyi Yahudiler nereden biliyormuş ve ona düşman oluyormuş? Bu zâtın ismi Ka'ka' idi. kaf+ayın+kaf+elif+ayın. Kaka ise bambaşka bir imlâ ile yazılır. Kaka, çocuk dilinde ıkınma için kullanılır. Üniversel bir kelimedir. Farsça, kak, Yunanca, kaká, Ermenice, k'ak', Latince, caca, Fransızca caca hep dışkı için kullanılır.

Cevab: Elbette bunun için yapmadı. Fakat buna yaradı. Almanya’nın düşmanı olan devletler, jenosit kamplarını bildikleri halde, gizlediler ve geç müdahale ettiler. Bundan dolayı, Batı bloğunun Yahudi katliamına Filistin’de bir Yahudi devletinin kurulmasını kolaylaştırmak adına göz yumduğu; hatta radikal Eşkenazların Yahudi nüfusu içindeki sayısını azaltmaya yarayacağı için de umursamadığı söylenir. Zira Avrupa Yahudilerinin Filistin’e göçmek ve burada bir devlet kurmak gibi bir maceraya atılmak niyeti yoktu. Nazi katliamı buna yaramıştır. Jenosit sırasında milyonlarca Yahudinin ölmediği, Soğuk Savaş zamanındaki antisemitizmin dile getirdiği politik iddialardandır. Tarihî gerçeklere aykırıdır.

Cevab: Yahudiler hakkında çok yazı yazdım. Bunları dikkatle tedkik ederseniz, İslâm-Türk kültüründe antisemitizme yer olmadığını anlarsınız. Osmanlılarda herşey güzeldi diye bir umumileştirme yapılamaz. Her devir aynı değildir. Azınlıklar, çoğunluk arasında hep sıkıntı çeker. Bunu Müslümanlar için de empati yoluyla anlayabilirsiniz. Yahudilerle Müslümanların yakın tarihi benzerlikler taşır. Avrupa'da Yahudilere sadece ticaret ve ilimle meşgul olma hakkı verilmişti. Bilim ve sanatta ileri gelebilen Yahudilerin ise tamamına yakını Yahudi kimliği ile değil, vaftiz olarak veya Hristiyan kültürünü kabul ettiğini deklare etmek suretiyle kabul görmüştür. Şark Yahudileri sayıca az ve kültürel olarak farklı şartlarda yaşarlardı. Elbette her Yahudi aynı değildir. İttihatçıların arka planındaki güçlerin biri de Siyonist Yahudilerdi. Emanuel Carasso en mühimidir. İttihatçıların çoğu ise Sabataycıdır. Ermenilerle Yahudilerin ekonomik sebeplerle ihtilafı bilinen bir şeydir. Ermeni tehcirinin arkasında Carasso vardır. Bu biliniyor. Bütün Yahudiler elbette mesul değildir. Jön Türk ve Cumhuriyet devrindeki podgomları elbette ki tasvip ve müdafaa etmeyiz. Zulüm kime yapılırsa yapılsın kötüdür.

Cevab: Allahü teala'nın isimleri İslâm inancına göre tevkifidir; yani Allahü Teala'nın bildirmesine bağlıdır Kur’an-ı Kerim'de ve hadis-i şeriflerde gördüğümüz şekliyle Allahü Teala böyle bir ismi olduğunu bildirilmiyor. Bugünkü Tevrat, sonradan toplanmış, insan eliyle yazılmış, neresinin Allah kelâmı, neresinin insan sözü olduğu bilinmeyen bir kitaptır. Burada geçen bir ibare ile hüküm verilemez. Yahve, Ya Hû sözüne benziyor. Yahudilikte Allah'ın ismi söylenmez. Musa şeriatında da Allahü Teala'nın ismi Allah’dır. Nitekim Elohim, Allahümme’nin karşılığıdır. Yahve (Yahova), Yahudilikte Allahü Teala'nın ismi değil, zamiridir.

Cevab: Yahudiler mezheb olarak Ortodoks, Karai ve Samiri olarak üç mezhebe ayrılır. Karailer, Tevrat dışındaki Talmud gibi dinî kitapları kabul etmezler. Samirîlerin ayrı bir Tevrat’ı vardır.

Yahudilerin ekseriyeti Ortodoks Yahudidir. Bunlar Tevrat ve Talmud’u kabul eder; Mâbed Devri Yahudiliği ile bugünki Yahudilik arasında bir devamlılık olduğuna inanır; Sebt (cumartesi) yasaklarına ve koşere (helâl gıdaya) riayet etmeyen Yahudileri mü’min saymaz. Modern, Haredik ve Hasidik Ortodoksluk olmak üzere üç gruba ayrılır. Bu ayrılık bilhassa kıyafet ve hayat tarzına akseder. Haredik Cemaat, Ortodoks Yahudiliğin marjinalleşmiş hâlidir. Bunun bir kolu olan ve kıyafetleri ile dikkat çeken Hasidik Cemaat, Tevrat’ın bâtınî tefsiri olan Kabbala’ya dayalı topluluktur ve tarihteki Hasidim mezhebiyle alâkası yoktur.

Amerika’da XIX. asırda doğan Muhafazakâr Yahudilik (Masorti), geleneklere bağlılık yanında, dinin modern tefsirlerine de müsbet bakar. Bir de Yahudilikteki ırk vurgusunu, Tevrat’taki rituel ve hükümlerin çoğunu reddeden Reformist Yahudiler vardır. Daha ME II. asırda Yunan hâkimiyetinin tesiriyle Yahudilikte reform teşebbüsleri başlamıştı. XVIII. asırdan sonra bilhassa Amerika, Almanya ve Fransa Yahudileri arasında reform ihtiyacı hisseden cemaatler ortaya çıktı. Bunlar İbrânîce yerine mahallî dilde ibâdet; Sebt’in Pazar’a kaydırılması; bazı Sebt yasakları ve sünnetin kaldırılması; eskiden en az on hür erkeğin toplanmasıyla yapılabilen ibâdetler için kadınların da cemaatten sayılması; ibâdet esnasında erkek ve kadınların başlarını açmalarına izin verilmesi gibi yenilikler getirdiler.

Bugün İsrail’deki Yahudiler kendilerini hiloni (laik), masorti (muhafazakâr), dati (dindar) veya Haredik diye vasıflandırır. Ekseri Batı Avrupa asıllılar laik, Orta Doğu asıllılar muhafazakârdır. Dati ve haredik Yahudiler, Ortodokstur.

Yahudiler, sosyolojik olarak Aşkenaz ve Sefarad olarak ikiye ayrılır. Ekserisini Nazilerin katlettiği Doğu Avrupa orjinli Aşkenazlar sayıca fazladır; bunlar muhafazakâr ve ekonomik olarak zayıftır. İspanya orijinli Sefaradlar sayıca daha azdır; ama ekonomik ve kültürel seviyesi yüksektir; sosyal ve siyasî hayatta güçlüdür. Arapça konuşan Orta Doğu menşeli (Fas, Yemen, Mısır) Yahudileri; Aramca konuşan Irak Yahudileri; Hindistan Yahudileri, ekserisi Semerkant’ta yaşayan Türkistan Yahudileri, ekserisi Isfahan’da yaşayan İran Yahudileri, Rumca konuşan Anadolu Yahudileri, zenci Habeş Yahudileri (Falaşalar) her biri ayrı kültürel bir topluluk teşkil eder. Bunlar birbirleriyle fazla karışmazlar. Farklılıkları inanç, bilhassa ibadet usullerine tesir etmiştir.

Milliyetçi Yahudiler, umumiyetle Siyonist olarak bilinir. Yahudi topluluğunun sadece bir kısmı Siyonist olmakla beraber, Yahudilikte ırk ile din arasında yakın irtibat bulunduğundan, Siyonist fikriyat, İsrail’de güçlüdür.

Cevab: Yahudilik anneden yürür. Yahudi kadının çocuğu, kadın hangi dinde olursa olsun Yahudi sayılır.

Cevab: Mir’at-i Kâinat, hem Musa aleyhisselâm, hem Yuşa aleyhisselâm zamanında aynı kıssayı anlatıyor. Âlûsî’de ve İbni Kesir’de Bel’am, Musa aleyhisselâm zamanında yaşamıştır. Yani meselede bir muğlaklık olduğu bellidir. Tevrat’ta, Musa aleyhisselâm zamanında yaşadığı anlatılıyor.

Cevab: Gerek yok. İngilizce bilirseniz her şeyi öğrenirsiniz. İsrail’in bir şeye hâkim olduğu yoktur. Hâkim olan global sermayedir ki, içinde hayli Yahudi iş adamı vardır.

Cevab: Her dinde Âmentü aynıdır. Şeriat başkadır. Orada da ef’al-i mükellefîn vardır. Orijinal halini bilemeyiz. Şimdi Yahudilik ve Hristiyanlıkta da benzer bir sistem vardır.

Cevab: Antik çağda İbraniler öyle idiler. Nitekim Musa aleyhisselam, 10 sene zevcesinin ailesiyle yaşadı. Soyun anneden yürümesi, bu an’anenin devamıdır.

Cevab: Böyle bir iddia varsa da, antisemitlerin propagandası olduğu kanaatindeyim. Her kötü işin altında Yahudi aramak, modası geçmiş bir Hristiyan inanışıdır. Ortada artık yeni aktörler vardır.

Cevab: İdris aleyhisselamın ismi Hanok veya Ehnuh idi. Hermes’in aynı kişi olduğuna, sonradan tanrılaştırıldığına dair bir rivayet vardır.

Cevab: Burada bir mütekabiliyet yoktur. Ayasofya ile Mescid-i Aksa bir değildir. Mescid-i Aksa, Emeviler tarafından cami olarak yapıldı. Ayasofya 500 sene evvel, o zamanki hukuka göre cami olmuştur. Ne Yahudi, ne de İsrail hukukunda böyle bir şey var. Kaldı ki Mescid-i Aksâ bugün Müslümanların mülkiyetindedir. BM kararı da bu istikamettedir. İsrail de buna saygı gösteriyor. Kaldı ki işgal ettiği toprakta, burayı yıksa, yerine havra veya gazino yapsa kim ne diyebilir? Harb bu. Nitekim Müslümanların batıda çekildikleri topraklarda yaptırdıkları camiler kiliseye tahvil edilmiştir.

Cevab: Tevrat’ın konduğu Ahid Sandığı Bâbil işgalinde yok olmuştur.

Cevab: Evet. İsrail laik devlettir.

Cevab: Musa aleyhisselamın şeriatine Musevilik; bu dinin Talmud ile aldığı şekle ise Yahudilik (Judaism) denir. Yahudilik, bugün ırk manasına da kullanılıyor.

Cevab: Hristiyanlar sadece Hazreti Muhammed’i inkâr ediyor. Yahudiler hem İsa hem Muhammed aleyhimesselamı inkâr ediyorlar. Bu cihetle bir yakınlık var ise de, şeriat cihetiyle Yahudilik Müslümanlığa daha yakındır.

Cevab: Yahudilik ırk değildir; dindir. Umumiyetle İsrailoğullarının dini olduğu için böyle bilinir. Bu sebeple Hazarlar için 13. kabile denir. Çünki İsrailoğulları 12 kabiledir. Sonradan bu dine girmek de mümkündür; ama zordur ve nadir vukua gelmiştir.

Cevab: Yahudilik misyoner bir din değildir. Mamafih Hıristiyanlığa reddiye kitaplarında, muharref Tevrat’taki tenakuzlar anlatılmaktadır.

Cevab: Hayır. Hazarlarda sadece hanedan ve birkaç saraylı ve soylu Yahudi idi. Bunlar da Ukrayna’daki Karay Yahudileri içine karışmış; çoğu Osmanlı Devleti’ne sığınarak Müslüman olmuştur.

Cevab:

Yahudi dininde kadınların başını örtmesi mecburidir. Dindar Yahudi kadınları peruk takarak bu emri bir nebze de olsa yerine getirmeye çalışmaktadır. Nitekim Tevrat’ta kadınların, kendilerine nikâh düşen erkeklerden kaçması ve güzelliklerini, ziynetlerini onlardan saklamaları gerektiği açıkça yazar. İshak Peygamber’in hanımının, karşısına yabancı bir erkek çıktığı zaman, yüzünü iyice örttüğü anlatılır. Yahudi dininde ayrıca kadınlar havraya gittikleri zaman da, erkeklere karışmayıp, kendilerine tahsis edilmiş ve kafesle ayrılmış yerlerde ibadet ederler. İslâm dininin aksine, Yahudilikte kadınlar toplu yapılan ibadetlerde cemaatten sayılmaz. (Tekvin 24/65; İşaya 3/16-24) Buna benzer emirlere İncil’de de rastlanır.  Paulus’un Korintoslulara Birinci Mektubu’nda, dua ederken kadınların saçlarını örtmeleri veya toptan kesmeleri emrolunur (11. kısım, 5-7 âyetler.) Bu sebeple tarih boyu Hıristiyan kadınları hep başlarını örtmüştür. Son asırlarda başörtüsünün yerini başı iyice kapatan bone ve şapkalar aldı. Bir kadının başı açık gezmesi ve toplu yerlerde başı açık oturması ayıp karşılanırdı. İtalya, İspanya gibi koyu Katolik ülkeleriyle, Rusya, Yunanistan, Bulgaristan, Sırbistan gibi Ortodoks memleketlerinde bilhassa köylerde başı açık kadına rastlamak neredeyse imkânsızdır. Osmanlılar zamanında da Rum, Ermeni ve Yahudi kadınları, Müslüman kadınları gibi örtülü gezerlerdi. Tevrat, ayrıca kadınların erkek ve erkeklerin de kadın elbisesi giymesini yasaklar. (Tesniye 22/5) İngilizlere karşı Fransız milletini ayaklandırarak harbi kazanmalarını temin eden mistik kahraman Jeanne d’Arc’ın idamının sebeplerinden birisi de devamlı erkek elbisesiyle gezmesiydi.

Cevab:

Filistin’deki hadiseler umumiyetle fitnecilerin yüzünden çıkıyor. Hadiseyi karıştıranlar radikal yahudiler ile radikal müslümanlardır. Radikal Yahudiler Mescid-i Aksa’da eskiden kalma bir hak iddiasıyla ibadet etmek (hamursuz bayramında keçi kurban etmek) istiyor. İsrail hükümeti ise müsaade etmiyor. Çünki Mescid-i Aksa müslümanlara aittir. Radikal müslümanlar ise, polis dururken bunlarla müsademeye girişiyor. Polise de saldırıyor. Sonra kaçıp mescide sığınıyor, polis de aşırı kuvvet kullanarak bunları almak istiyor. Hükümet olmasa radikaller mescidi müslümanların elinden alırdı.

Cevab: Bunlar antisemitiklerin uydurmalarıdır. Ciddiye alınacak şeyler değildir. Yahudiler de meziyet ve zaafları ile başka insanlardan farklı değildir. Her din mensubu, kendisinden olmayana bir isim verir. Yahudiler yabancılara goyim der. Müslümanlar da gavur der. Yahudilerin Yahudi olmayanlar hakkındaki düşüncesi, diğer dinlerin kendi dinlerinden olmayanlar hakkındaki düşüncesinden daha kötü değildir. Mesela Müslümanlar Yahudilerin ve Hristiyanların ebedi cehenneme gideceğine inanır. Yahudiler ise (putperest gördükleri) Hristiyanların cehenneme, ama (bir Allah’a tapındıkları için) Müslümanların cennete gideceğine inanır.

Cevab: Bu ultra-ortodoks Yahudi mezhebi olan Hasidiklerin kıyafetidir. Yahudilikte baş açılmaz. Tevrat’ta Musa aleyhisselamın öyle saç lülesi yaptığı anlatılır. Sırtlarındaki şal ise Tevrat’ın 613 emrine uyduklarını sembolize eden 613 püsküllü şaldır. Fötr, mezhebin 18. asırda Litvanya’da yaşamış kurucusunun giydiği başlıktır. Bayramlarda ve sebt günü erkekler kalpak giyerler.

Cevab: Olmadı. Herşey menfaat üzere kuruludur.

Cevab: Her zaman başkalarına düşmanlık eden ve etmeyen insanlar olmuştur. İsrail’de de başka ülkelerde de kendilerinden olmayanları düşman görenler olabilir.

Cevab: İsrail kurulduğunda burada bir Arap devleti yoktu. Arapların ve Yahudilerin beraber yaşadığı bir İngiliz müstemlekesi idi. İki halk için de birer devlet kuruldu. Toprak taksimi adil veya makul olmayabilir. Yahudiler kabul etti, Araplar kabul etmedi. Meseleyi, bu kadar fasid daireye sokan en kritik hata bu olabilir. O günki Filistin Araplarının liderlerinin, haysiyet kırıcı bularak, hiç bir zahmete girmeden ve beynelmilel tanınma teminatlı bedava devlet kurma teklifini reddetmesi nasıl bir akıl kârıdır? Üstelik son teknoloji silahlara sahip, devrin süper güçlerine borç veren lobiyle desteklenen Yahudi tarafına karşı, çoğu taşrada ve topraksız köylü diye tavsif edilen bir halkla (Filistinli Araplar) mücadeleye karar vermişlerdir. Bu teklif o kadar mühim bir fırsattı ki, o tarihlerde dünyanın pek çok yerinde, diğer halkların, sömürgecilerden istiklal alabilmek için girdikleri çaba malumdur. İki devleti birleştirip başına Osmanlı hanedanından Mısır’da yaşayan Şehzade Mahmud Şevket Efendi’nin geçmesi mevzubahis oldu. Buna İngilizler ve Yahudiler razı geldi. O zaman Filistinlilerin lideri pozisyonundaki Emin Hüseyni ikili oynadı ve kendi otoritesini kaybetmemek adına işi engelledi. Sonrası malum.

Cevab: Bunlar efsanedir, mübalağalı nakiller veya tercüme hatası olabilir. Ayrıca atlanan veya ismi bilinmeyen nesiller de zamanı uzatabilir.

Cevab: Antisiyonist bir yazardır. Bazı Yahudilerin fanatikliklerinden dert yanmaktadır. Anlattıklarının doğru olup olmadığını bilinemez, ama bunlar her din mensubunda rastlanabilecek tarzda taassup tavırlarıdır.

Cevab: Eskiden Hristiyanlar, Yahudilerin fısh (pesah) bayramında yapıp yedikleri hamursuz ekmeğe Yahudi olmayanların kanlarını karıştırdığına inanırdı. Yahudiler bu sebepten asırlarca takibata uğramışlardır. Hristiyanlar sık sık Yahudilerin kendilerinden olmayan çocukları kaçırarak iğneli fıçılara attıklarından şikâyet ederlerdi. Bu rivayetin menşei imparator Neron zamanına kadar uzanmaktadır. Osmanlı Devleti’nde yaşayan Yahudiler de aynı ithamlarla karşılaştılar. Osmanlılar zamanında da hükûmet makamlarına verilen pek çok dilekçede bu iğneli fıçı hikâyeleri yer almaktadır. 1840 yılında patlak veren Şam hâdiselerinin arkasında da bu yatmaktadır. Halbuki Yahudi şeriatinde değil insan eti, yenilebilir hayvanların kanı bile haramdır. Hatta dindar Yahudi aileler, eti yedi kez yıkamadan yemezler. (Avram Galanti: Türkler ve Yahudiler, İstanbul 1928, 23-24; Paul Johnson, Yahudi Tarihi, Trc. Filiz Orman, İstanbul 2000, 206 vd.)

Cevab: Tarihte milyonlarca Yahudiden ancak az bir kısmı zengin, büyük bir kısmı ise orta halli veya fakirdi. Orta ve Doğu Avrupa Yahudileri çok fakirdi. Kuzeybatı Avrupa’da ticaretle zenginleşen birkaç Yahudi ailesi, “Zengin Yahudi” imajını hasıl etmeye yetmiştir. Zenginlere duyulan kıskançlık, bunu, “Hristiyanların kanını emen sülükler” imajına dönüştürmüştür. Avrupa’daki hemen her pogromda, bu dile getirildiği gibi, Naziler de bu kaziyeye dayanmıştır. Yahudiler bulundukları yerlerde hep ikinci sınıf görüldüler. Arazi mülkiyeti kuramaz, köylere yerleşemezlerdi. Memur olamazlardı. Yapabilecekleri iki iş vardı: Ticaret ve ilim. Mecbur oldukları bu iki kazanç sahasında da zaman içinde tecrübe kazanarak en ileri hale geldiler. Tevrat, darülharbde faize izin verdiği için bazı Yahudiler tefecilik yaparak büyük bir servet kazandı ve işlerini bankacılığa dönüştürdüler. Gayri menkul mülkiyetine para yatırmak akıl kârı değildi, nakitte kalmalılardı ki, sürülürlerse, yükte hafif pahada ağır şeylerini sırtlarına vurup gidebilsinler. Bu mevzuyu Rabi Benjamin Blech şöyle anlatıyor: Antisemit Protocols of the Elders ef Zion (Siyon Yaşlıları Protokolleri) kitabına göre Yahudiler dünyaya sahiptir: Bankalar, basın, ticaret piyasası, dünya hükümetleri. Birçok önde gelen kişi -Henry Ford dahil- buna inandı. Muhtemelen Yahudiler “keşke öyle olsaydı” dileğinde bulunur.

Yahudilerin sınırsız varlığa sahip olduğu görüşü, “Rothschild kadar zengin” atasözüne rağmen, çok mübalağalıdır. Ancak mali sahada, çok sayıda Yahudi’nin sayılarıyla nispetsiz şekilde muvaffak olduğu doğrudur. Burada da Yahudilerin tüccarlık kabiliyetinin sebebini sormak gerekir. Nesilden nesile geçen bir “Yahudi para yapma geni” gerçekten var mıdır? Bu fevkalade vaziyeti izah için 3 ihtimal ileri sürer. Bazı insanlar için ruhanilik, acı çekmeyi icap ettirir. Çilecilik bir idealdir. Paranın peşinden koşmak ise fazla maddiyatçı olmaktır. Hıristiyanlık İncil’de şunu öğretir: “Bir devenin iğne deliğinden geçmesi, zengin bir adamın Cennet Kapısı’ndan geçmesinden kolaydır.” Ancak böyle bir düşünüş tarzı Yahudi ananesinde hiçbir zaman hoş karşılanmamıştır. Bedeni faaliyetlerden vazgeçilmemeli, aksine bunlar takdis edilmelidir. Tıpkı seksüalite gibi, zenginlik de bayağılık değildir; insana değerli bir fırsat takdim eder. Allah, İbrahim’i büyük bir servet ve çok sayıda mal mülkle takdis etmişti. Yahudilerin atası için iyi olan, soyundan gelenlerin hepsi için de iyidir. Philo, Yahudilerin bu mevzudaki hislerini doğru bir şekilde hülasa etmişti: “Para, iyi bir insan için iyi şeylerin vasıtası; kötü bir insan için kötü şeylerin vasıtasıdır.” Yahudiler paraya sahip oldular, çünkü başkalarının aksine, para sahibi olmanın kötü bir yanının olduğunu hiçbir zaman düşünmediler.

Nesiller boyunca kendilerine karşı çıkarılan kanun ve kararlar karşısında, Yahudiler canlarını kurtarmak ve onlara zulüm edenlere hoş görünmenin yolunu bulmak zorundaydı. Paranın, insanların fikrini değiştirme gücüne sahip olduğunu keşfettiler. Rüşvet, en kötü kararları bile geri aldırabilir. Ayrıca yıllardır yuvanız olan ülkeden aniden kovulursanız, sırt çantanızda bir çift elmasla yolculuk edebilmek gerçekten iyidir. Sığınmaya mecbur olduğunuz yerde her şeye baştan başlayabilirsiniz. Para konuşur ve Yahudiler bu dili öğrenmeye mecbur kalmıştır.

Yahudiler çok eski zamanlardan beri hayatlarını iyi amellerle yani Tevrat’ın 613 ilahi emrini temsil eden mitzvalarla yaşanmaya değer kılmayı benliklerine kazımıştır. Yahudiler, kanunlarını tetkik edince, yeryüzünde yapmak zorunda oldukları iyiliğin büyük bir kısmını, kâfi bir sermaye ile çok daha kolay bir şekilde gerçekleştirebileceklerini çabuk anladılar. Fakirlere yardım elini uzatmak, cemaate ihtiyaçları hususunda arka çıkmak, sinagoglar ve yeşivalar (din mektepleri) inşa etmek, arkadaşlara, aileye ve komşulara yardım etmek, bütün bu mitzvalar mali imkânlar icap ettiriyordu. Bu yüzdendir ki Damdaki Kemancı filmindeki mütevazı sütçü Tevye, dua şalına (tallit) sarılmış ibadet ederken bile hayal kurmayı sürdürüyordu: “Ah bir zengin olsam.” Hiçbir Yahudi, paranın tüm kötülüklerin anası olduğunu söylememiştir. Parayla ne kadar çok iyilik yapabileceğini gayet iyi bilir. (Geçmişten Günümüze Yahudi Tarihi ve Kültürü)

Cevab: Yahudi erkekleri yılda üç kez Kudüs’de Allah’ın huzuruna çıkarlar (Çıkış 23/14, 17, 34/23). Bunlardan birisi fısh bayramıdır. Hac bir hafta sürer. Kurban ile hac, İslâmiyette olduğu gibi aynı zamandadır (Mezmurlar 26/6). Ancak hac ve kurban ibadeti mabedin ayakta kalmasıyla mukim olduğu için, Beyt-i Makdis’in yıkılmasından sonra hac ibadeti artık ihtiyarî ziyarete dönüşmüştür. Yahudiler, Hazret-i Davud’un Kudüs’de yaptırdığı Beyt-i Makdis’e çok hürmet ederlerdi. Eski Hristiyanlar da ibadet yaparken Beyt-i Makdis’e dönerler; Kudüs’ü mukaddes kabul eder ve buraya hac yapmaya gelirlerdi. İncillerde yazılı olduğu gibi, Hazret-i İsa ömrü boyunca, Beyt-i Makdis’i ziyarete gitmiştir. Katolikler, hâlâ bu ananeyi sürdürürler. Ancak Protestanlıkta Beyt-i Makdis ziyareti yoktur. Nitekim bunlar, Allah, Beyt-i Makdis’in yerine, İsa Mesîh’in cesedini kendisine beytullah [Allahın evi] tahsis ettiğini; böylece, Allah için, tecelli edeceği, insan eliyle yapılmış hususî bir yere, bir eve artık gerek kalmadığını düşünürler. İncillerin yazıldığı zamanlarda zaten ilk Hristiyanlar Hazret-i Musa’nın şeriatiyle amel ettikleri ve havariler ve onların şâkirdlerinin hepsi Beyt-i Makdis’i ziyaret ettikleri için İncillerde herhangi bir mahallin ziyareti emredilmiş değildi. Bugün Hristiyanların, Hazret-i İsa’nın göğe yükseldiğine inandıkları Kudüs’teki Kamâme Kilisesi ve dünyaya geldiği Beytüllahm şehrinden başka, Hazret-i Meryem’in geldiği rivayet edilen Efes ve azizlerin yaşadığı Roma, Aachen, Tours, Kartaca gibi şehirleri de ziyaret ettikleri herkesçe bilinen bir keyfiyettir.

Cevab: Babil sürgününden sonra Tevrat kayboldu. Ezra, ME 4.asırda insanların hatırında kalan kısımları topladı. Bu problemli metnin anlaşılması için çeşitli tefsirler yazıldı. MS II. asırda haham Yahuda ha-Nasi bunları topladı. Böylece Tevrat ve Talmud dinin iki kaynağı hâline geldi. Musa şeriatinin bu tarihten sonra aldığı hâle Judaism (Yahudilik) denir. Ancak Yahudi aynı zamanda Musa şeriatine tabi İsrailoğullarını da içine alan bir tabirdir. Yahudilik deyince hem bir ırk, hem de bir din anlaşılır. Müslümanlar ve ezcümle Osmanlılar Yahudilere Musevi demiştir.

İsa aleyhisselama ilk inananlar kendilerine Mesihî derdi. Mesih İsa aleyhisselamın lakabıdır. Bunun Yunancası Hristostur. Bu dini Antakya’da yayarken, burada Yunanca konuşulduğu için kendilerine Hristiyan dediler. Binaenaleyh İsevilik, Mesihilik ve Hıristiyanlık birbirinin aynısıdır.

Cevab: Böyle bir hadis-i şerif vardır. Ama bu harbin şimdiki zamanla alakası yoktur.

Cevab: Hayır. Roma işgali üzerine vatanlarından dünyaya dağılan Yahudilerden bir topluluğun soyundan gelmektedirler.