İsrail kurulduğunda burada bir Arap devleti yoktu. Arapların ve Yahudilerin beraber yaşadığı bir İngiliz müstemlekesi idi. İki halk için de birer devlet kuruldu. Toprak taksimi adil veya makul olmayabilir. Yahudiler kabul etti, Araplar kabul etmedi. Meseleyi, bu kadar fasid daireye sokan en kritik hata bu olabilir. O günki Filistin Araplarının liderlerinin, haysiyet kırıcı bularak, hiç bir zahmete girmeden ve beynelmilel tanınma teminatlı bedava devlet kurma teklifini reddetmesi nasıl bir akıl kârıdır? Üstelik son teknoloji silahlara sahip, devrin süper güçlerine borç veren lobiyle desteklenen Yahudi tarafına karşı, çoğu taşrada ve topraksız köylü diye tavsif edilen bir halkla (Filistinli Araplar) mücadeleye karar vermişlerdir. Bu teklif o kadar mühim bir fırsattı ki, o tarihlerde dünyanın pek çok yerinde, diğer halkların, sömürgecilerden istiklal alabilmek için girdikleri çaba malumdur. İki devleti birleştirip başına Osmanlı hanedanından Mısır’da yaşayan Şehzade Mahmud Şevket Efendi’nin geçmesi mevzubahis oldu. Buna İngilizler ve Yahudiler razı geldi. O zaman Filistinlilerin lideri pozisyonundaki Emin Hüseyni ikili oynadı ve kendi otoritesini kaybetmemek adına işi engelledi. Sonrası malum.