Eskiden Hristiyanlar, Yahudilerin fısh (pesah) bayramında yapıp yedikleri hamursuz ekmeğe Yahudi olmayanların kanlarını karıştırdığına inanırdı. Yahudiler bu sebepten asırlarca takibata uğramışlardır. Hristiyanlar sık sık Yahudilerin kendilerinden olmayan çocukları kaçırarak iğneli fıçılara attıklarından şikâyet ederlerdi. Bu rivayetin menşei imparator Neron zamanına kadar uzanmaktadır. Osmanlı Devleti’nde yaşayan Yahudiler de aynı ithamlarla karşılaştılar. Osmanlılar zamanında da hükûmet makamlarına verilen pek çok dilekçede bu iğneli fıçı hikâyeleri yer almaktadır. 1840 yılında patlak veren Şam hâdiselerinin arkasında da bu yatmaktadır. Halbuki Yahudi şeriatinde değil insan eti, yenilebilir hayvanların kanı bile haramdır. Hatta dindar Yahudi aileler, eti yedi kez yıkamadan yemezler. (Avram Galanti: Türkler ve Yahudiler, İstanbul 1928, 23-24; Paul Johnson, Yahudi Tarihi, Trc. Filiz Orman, İstanbul 2000, 206 vd.)