Cevab: Selçuklu Veziri idi. Çok güç kazandı. Sonra sultanın oğlu olduğunu iddia edip bu gücünü istismara kalkışınca, ortadan kaldırıldı. Mimar ve kumandan idi. Eski Türklerde (hatta Araplarda) bilhassa vahşi hayvan ismi koymak yaygındı. Köpek bir hakaret lafzı değildi.

Cevab: Her cins insan, kabiliyeti gereği veya şartlar icabı vazifeye getirilebilir. Ancak bu gibi şahısların böyle vazifelere getirilmesi, tarihte menfi neticeler doğurmuştur.

Cevab: Selçukluların böyle bir sembol kullandıkları kati değildir. Kaldı ki kullansalar bile sembol, neticede hürmet edilen bir şey değildir. Üstelik gözü belli olmayan canlı resmi, canlı resmi hükmünde sayılmaz. Kaldı ki hiç kimse dinde delil olmaz.

Cevab: Bir muharebede Fırat nehrinde boğularak şehid oldu.

Cevab: İsim ile Türklük şuuru arasında doğrusu bir irtibat kuramadık. Her ikisi de hem sağlam bir Türklük şuuruna, hem de kuvvetli bir imana sahip hanedanlardır. Osmanlıların hizmeti hepsinden yukarıdır.

Cevab: Evet, ama meşhur kimse yoktur.

Cevab: Hanefî olmakla beraber, ilk sultanlardan bazısı, mesela Tuğrul bey, Gaznelilerin tesiriyle Şâfiî idi.

Cevab: Selçuklu sultanları, ezcümle Melikşah kuvvetli ehli sünnet idi. Propaganda için böyle tahrif etmek normaldir. 

Cevab: 1943 senesinde Alaaddin Camii tamir edilirken, burada hanedana mahsus türbede medfun bulunan 8 Selçuklu sultanının kabirleri açılıp, kemikleri karışık bir halde çuvallara kondu ve bir kenara yığıldı. Bunları köpekler didikledi. Ertesi günü bu kemikler etraftan toplanıp karışık bir şekilde sandukalara yerleştirildi. Bunu İbrahim Hakkı Konyalı anlatıyor. Aynı hadise 1990’larda tekrar yaşandı.

Cevab: II.Kılıçarslan ile Alman imparatoru Friedrich Barbarossa’nın şahsi dostluğu vardı. Sultan, memleketini çiğnemesin diye kendisiyle anlaşma yaptı. Bunlar gayet tabii şeylerdir.

Cevab: Herkes aynı olmaz. Alaaddin Paşa ile Orhan Bey de öyle idi. 

Cevab: Selçuklular, Ehl-i sünnet olmakla beraber, karışık bir zamanda yaşadılar. Cepheyi genişletmemek adına her inanca müsamaha gösterdiler. Bazıları fazla gösterdi ki, bu aleyhlerine olmuştur.

Cevab: İslâm hukukunda usul budur. Müslüman bir devlet bir yeri fethedince, yerli halk isterse zimmî, yani o devletin vatandaşı olur.

Cevab: Tuğrul Bey, Alparslan, hatta Melikşah için, (Gaznelilerin tesiriyle) Şâfiî olduklarına dair rivayet vardır.

Cevab: Soyları devam etti. Bazıları bellidir. Aradan 800 sene geçmiş; hercümerç içinde halka karışmıştır.

Cevab: Topraklar çok genişlemiş; üzerlerinde merkezi otorite zayıflamıştı. Her eyaletin ihtiyaç ve şartları farklı idi. Anında karar almayı icap ettiren yeni yeni tehlikeler zuhur etmişti. Her vali, aynı zamanda ailevî karizmaya sahipti. Osmanlılar, aristokrasiye izin vermeyerek ve kardeş katli yoluyla bu bölünmeye mani olmaya çalışmıştır.

Cevab: Bunlar peygamber ve mübarek kişilerin isimleridir. Selçuklularda sık rastlanmasının sebebi, Yahudi dinindeki Hazarların tesiridir. Ailenin ilk zamanlarında Oğuzlar, Hazar İmparatorluğu’na tâbi idi.

Cevab: Moğol istilası, iç harbler ve saltanat kavgaları sebebiyle hanedan mensuplarının çoğu tükendi. Az sayıda hanedan mensubu, bazısı emniyet sebebiyle hüviyetini gizleyerek halka karıştı. Son sultan II. Mesud’un soyu bir müddet Şebinkarahisar’da beylik yaptı. II. Keykavus’un oğlu İskender’in soyu da Yıldırım Sultan Bayezid’e iltihak edip beylik aldı. Orta ve Doğu Anadolu’da, hatta Avrupa’da ve Gürcistan’da tek tük Selçuklu hanedanından indiğini iddia eden veya böyle inanılan aileler vardır. Osmanlılar, bir yandan diğer hanedan mensuplarını beylik verip taziz ederken, öte yandan halka karışmasını temin ederek, Âl-i Osman dışında bir hanedanın devamına ve aristokrasinin teessüsüne imkân tanımamıştır.

Cevab: Bunun laiklik ile bir alakası yoktur. Bunu söyleyenlerin laikliğin ne olduğunu bilmediği anlaşılıyor. İslâm tarihinde X.asırdan sonra her beldede hem halife hem sultan adına hutbe okunurdu.

Cevab: Bu Tuğrul Bey Selçuklu Sultanı olan değildir. Bir Gürcü kraliçesi, bir Saltuklu prensi ile evlenmişti. Onun oğlu Davud Gürcü hükümdarlığı için mücadele etti. İsmail Habib Sevük’ün bu mevzuyu laikliğe delil göstermesi trajikomiktir.