Tahrimen mekruhtur. Yani şeriat izin vermiş; ama beğenmemiştir. Sahabeden evlenenler, bunun caiz olduğunu göstermek için evlenmiştir. Öyle bir evlilik onlara ve çocuklarına zarar vermezdi. O zaman İslâmiyet kuvvetliydi. Buna rağmen Hazret-i Ömer, halife sıfatıyla bunu yasaklamıştır. Birkaç Osmanlı sultanı, siyasi sebeplerle komşu ehl-i kitap hükümetlerin prensesleri ile evlenmiş ise de, bu, dinin, vatanın, milletin selâmeti için onlarla müttefik olmak maksadına matuftur. Tarihte de böyle evlilik çok azdır. Bu zamanda evlenmek için bir zaruret yoktur. Bu zamanda çoğu erkek, zevcesinin izini takip etmektedir. Çocukları İslâm terbiyesi ile yetiştirmek neredeyse imkânsızdır.