Eski kelimeleri de, uydurukça kelimeleri de, Frenkce mukabillerini de öğrenmelidir. Eski kelimeleri bilenlere bunlarla hitab etmeli ve bunları evvelemirde kullanmak hususunda ihtimam göstermelidir. Konuşurken veya yazarken, bulunduğu vasata (ortama) göre, evvelâ hakikisini, sonra Frenkçesini, sonra icab ederse uydurukçasını söylemelidir. Böylece hem insanın mütefekkiresi artar; hem karşı taraf kendisini kolayca anlamış olur; hem de eski kelimeleri muhafaza etmek idealini yerine getirmiş olur. Herkese anlayacağı dilden hitap etmek lazımdır; fitne çıkartmak doğru değildir.