Hanefî mezhebinde namazın bir farzının sehven (yanılarak, unutarak) tehirinde, vâcibin terki veya tehirinde secde-i sehv yapmak vâcibdir. Malikî ve Şâfiî mezhebinde vâcib olmadığı için, secde-i sehv de sünnettir. Hanefî’de vâcib hükmünde olan amellerin karşılığı bu mezheblerde farz veya sünnettir. Bu sünnetlerin unutarak veya yanılarak terki hâlinde secde-i sehv lâzım olur. Malikî veya Şâfiî’yi taklid eden Hanefî bu hususta kendi mezhebine uyar.