Küçük çocuğun avret yerine bakmak câizdir. Resulullah aleyhisselâmın huzurunda, torunları Hasan ile Hüseyn’in küçükken önü açık bulunduğu rivayet olunur. Bunun sınırı ise konuşacak çağa gelmektir ki umumiyetle 4 yaş olarak takdir edilmiştir. (Berika, Âfâtü’l-Ayn)

İbni Âbidin hazretleri, “Pek küçük oğlan ve kız çocuğun avret yeri yoktur. Binaenaleyh bunlara bakmak ve dokunmak mübahtır. Bu da dört yaş ve daha azıyla tefsir edilmiştir. Bu yaştan yedi veya dokuz veya on yaşına kadar olan çocukların avret yeri sev’eteyndir, yani ön ve arka uzuvlarıdır” dedikten sonra, bu sınır için yaş tayin edilmeyeceğini, gösterişli bir hale gelince avret yeri cihetiyle büyükler gibi olduğunu söylemektedir. Yine de küçük çocuğun da avret yerine, hizmetiyle meşgul olanlardan başkasının bakması münasip değildir. Çocukları küçük yaştan itibaren edebli giyinmeye alıştırmak gerekir. Bülûğa ermemiş çocuğun yaptığından, buna izin veren, mâni olmayan anne ve babası mes’uldür. Çocuk, mükellef değildir.