Hazret-i Peygamber’in, zekât alması câiz değildi. Hâşimîlerin de alması câiz değildir. Hâşimî, Hazret-i Ali, Cafer, Ukayl ve Abbas’ın soyudur. Bu soydan gelen erkekler ile bu erkeklerin erkek ve kız çocuklarını zekât verilemez; ama kızlarının çocuklarına verilebilir. İmam Ebû Yusuf, Hâşimîlerin dışarıdan alamayacağını; birbirlerine ise zekât verebileceğini söyler. İmam Muhammed mutlak olarak câiz görür. İmam Ebû Hanife, humustan (ganimetin beşte birinin beşte birinden) hisseleri verilmediği için, Hâşimîlerin zekât almasını câiz görmüştür. Bugün Hâşimîlere fakir iseler zekât vermek câizdir. (İbni Abidin)