Dört türlü zekât malı vardır: Altın ve gümüş, ticaret eşyası, hayvan ve toprak mahsulleri zekâtı. İlk ikisine emvâl-i bâtına (görünmeyen mallar), diğer ikisine emvâl-i zâhire (görünen mallar) denir. Mecmau’l-Enhür ve İbni Abidin’de buyuruyor ki: “Zenginlerden her çeşit zekâtı hükümet topluyordu. Halife Osman, altın ile gümüş ve ticaret eşyası zekâtlarının verilmesini sahiplerine bıraktı. Zekât toplayan memurların millete zulmetmemeleri ve kul borcu olanın malından zekât almamaları için böyle yaptı. Borçluları da hapse girmekten kurtardı. Eshab-ı kiramın hepsi böyle yaparak icma hasıl oldu. Bu malların zekâtını sahibi verince hükümet isteyemez. İsterse, icmaya karşı gelmiş olur.”