Mustafa Kemal, umumiyetle sulhe taraftardı. Türkiye'nin harbe girmesine elvermeyen şartlar onun zamanında da mevcut olacağından harbe girilmezdi. Türkiye bloğunu seçmişti, Batı bloğunda yer alırdı, Sovyet bloğunda değil. Hiçbir zaman demokrat karaktere sahip olmadığı gibi, demokrasiyi de hoş karşılamamıştır. Göstermelik bir teşebbüsten de endişelenerek vazgeçmiştir. Ölene kadar Franco gibi kendi inisiyatifiyle demokrasiye geçileceği beklenmezdi. Ama tıpkı İnönü gibi batı baskısıyla geçebilir, bu da muhtemelen iktidarının ve Kemalizmin sonu olurdu. Kemalistlerin, Türkiye, çok partili hayata erken geçtiği için inkılaplar cemiyete tam yerleşemedi. Çok partili hayata daha geç geçilseydi Kemalist kültür ve zihniyet inkılabı cemiyete tam olarak yerleşebilirdi iddiası absürttür. Kemalist inkılaplar silah zoruyla da olsa cemiyete kabul ettirilmiştir. İnkılapların her yerde hususiyeti budur. Ama cemiyette inkılap değil, tekamül caridir. İnkılaplar her zaman reaksiyon görür. Kemalist inkılaplar jakoben (üstten inme) bir hareketti. Halk hareketi veya demokratik bir tercih değildi. Halkın kabulü de bu nispette olmuştur.