Kur’an ve sünnette peygamber olduğu beyan olunan isimlerin peygamber olduğu kati olarak söylenebilir. Bunun dışında Tevrat ve İncil ile başka mehazlarda geçen isimler hakkında kati bir şey söylenemez. Zira peygamber olduğu nass ile sabit birinin peygamberliğini inkâr nasıl küfr ise, nasslarda peygamber olduğu bildirilmemiş bir zat hakkında da kati olarak peygamberdi demek mahzurludur. Kur’an-ı kerimde 25 peygamberin ismi geçer. Hazret-i Muhammed haricindekiler şunlardır: Âdem (25 defa), İdris (2), Nuh (43), Hud (10), Salih (8), İbrahim (69), Lut (27), İsmail (12), İshak (15), Yakub (16), Yusuf (27), Eyyub (4), Şuayb (11), Musa (136), Harun (20), Davud (16), Süleyman (17), Zülkifl (2), Yunus (4), İlyas (3), Elyasa (2), Zekeriyya (8) Yahya (5), İsa (25) Aleyhimisselam. Kur’an-ı kerimde isimleri geçen, Üzeyr, Lokman, Tübbe ve Zülkarneyn’in peygamberliği alimler arasında ihtilaflıdır. Ayet-i kerimede, Her kavme peygamber gönderildiği (İsra: 15), bunlardan bazısının Resulullah’a bildirildiği, bazısının bildirilmediği beyan olunur (Mümin: 78). Tefsirlerde ve tarihlerde, Kur’an-ı kerimdeki bazı hadiselerle bazı peygamberler arasında irtibat kurulur. İşmoil (Bakara: 246) ve Ermiya (Bakara: 259) gibi. Bunlar, Tevrat ve sair kitaplardaki malumat ve İsrailiyyatın yardımıyla bu gibi neticelere varmıştır. Kehf suresinde geçen Musa’nın arkadaşının Hızır, ayrıca zalimlerin şehrine giren iki kişiden birinin Yûşâ (Mâide: 23) olduğu rivayet edilir. Hadis-i şerifte bin ay Allah rızası için harbeden Şem’un peygamberden bahsedilir ve Kadr suresinde buna işaret olduğu beyan edilir. Resulullah’dan evvel Arabistan’a gönderilen Hâlid bin Sinan vardır ki, hadis-i şerifte “Kavminin zayi etiği peygamber” diye zikredilir.