Böyle yüksek zeka ve akıl sahibi kişiler, her şeyi belli bir nizam içinde görmek, her şeyi akıl ve mantık zeminine oturmak takıntısında olduğu için, kadınlar da kalpleriyle hareket edip hissiyatlarına mağlup bulunduğu için, bunu kabullenememişler, bu realiteyi, kadın düşmanlığına çevirmişlerdir. Bazı kadınların çocukça, hatta hayvanca bazı tavırları, bu kadınların cemiyette oynadıkları sıkıcı, hatta zararlı roller, yüksek hasletli insanları çileden çıkarmıştır. Avrupa’da kadının insan olup olmadığı münakaşa edilmiş, kadın düşmanlığı ayyuka çıkmıştır. Kadın düşmanı erkek kulüpleri kurularak homoseksüelliğin yayılmasında bile bunun rolü olmuştur. Rönesans devri olmasına rağmen, matbaanın da gelişiyle, kadın aleyhtarı neşriyat alabildiğince artmış, kadınlara cadılık ithamı moda haline gelmiştir. Halbuki kâinatın nizamı böyle kurulmuştur. Erkekler akıl ve mantıkla, hanımlar hisleriyle hareket edecektir ki insanlık devam etsin. Bu şahsiyetlerin, marifetten nasipleri olsaydı, buna şaşırmazlar; hatta tabii karşılarlardı. İslam alemindeki alim ve mütefekkirlerde kadın düşmanlığına rastlanmaz. Cenab-ı Peygamber, “Üç şey bana sevdirildi: Gözümün nuru namaz, güzel koku ve hanımlarım” buyurdu.