Kelime uydurmanın ilmi ve ciddi bir mantığı yoktur. Derleme ve tarama yoluyla bazı kelimeler bulunmuş ise de, bunların bazısının ya menşei Türkçe değildir, mesela Moğolcadır (ulus gibi), ya da manaya tetabuku yoktur (tüze gibi), ya da artık lisanın fonetiğine uzaktır. O zamanlar Türkçenin bütün dillerin atası olduğu kabul edildiğinden, okul (ekol), evrensel (üniversel), egemenlik (hegemonya) gibi frenkçe kelimeler Türkçe diye kabul edilmiştir. Türkçenin hiçbir kaidesine uymayan öğrenci, öğretmen, arsı ulusal gibi kelimeler vardır. Nispet i’sinin yerine, -lı -lı kullanmak icap ederken, fransızca -sel -sal ekleri alınmıştır. Ticaret için te ve cim harflerinden tecim uydurulmuştur.