Batı denince umumiyetle Rönesans, Aydınlanma Çağı, sanayi inkılabı tesiriyle ve kapitalist Protestan ahlakıyla mezcedilmiş 18. 19. ve 20. Asır Avrupası kastediliyor. Bunların iştah kabartan zenginliği, sanatta kültürde, ferdi hürriyetlerde, ilim ve fendeki parlaklığı insanları kıskandırıyor. Buna mukabil sömürgeciliği de nefret uyandırıyor. Hepsi harmanlanınca şarkta ve bilhassa Türkiye’de negatif “Batı” mefhumu hasıl olmuştur. İyi ve kötü izafi olduğu gibi, böyle mevzularda tamim (genelleme) yapmak da doğru değildir. Batı dediğiniz mefhum insanlığa çok şeyler katmıştır. Bugün beğenilen, arzulanan pek çok değer onlardan gelmiştir. Batı ahlaksızlık demek değildir, çünkü ahlak da izafi bir şeydir. Böyle görmek de aşağılık kompleksinin eseridir ve ezilenlerin hoşuna gidiyor. Buna mukabil “Batı” iyi niyetle veya kötü niyetle insanlığa çok da zarar vermiştir. Bugün, ortaya modernite adına bazı mefhumlar atıp, bunların bırakın fikrî, ilmî zeminde bile münakaşasını reddeden bir zihniyet, şaşırtıcı bir şekilde, Batı’ya hakim olmaya başlamıştır.