Timurlu kaynaklarında, hele Timur'un talimatıyla yazılan ve kontrolünden geçen Şami Zafernamesi'nde bir kez bile ebeveyninden bahsetmiyor.  Biraderleri, amca, dayı ve bunların çocukları hakkında da rivayet yoktur. Sadece iki hemşiresi yaptıkları evlilikler sayesinde biliniyor. Emir Timur gibi mütekebbir ve mağrur bir adamın, rütbece kendisinden aşağı insanlardan bahsetmesi beklenmez. Emir'in ana-babasının, ana-babasının da dedeler-ninelerinin tek çocuğu olduğunu, ya da birader, amca, dayı ve bunların evlatlarını katlettirmiş olabileceğini hatıra getirmektedir. Oğullarından ve torunlarından kendisine isyan edenler oldu. Mesela torunu Hüseyin kaçıp Memlüklere sığındı. Evvelce ittifak etmiş iken sonradan bozuştuğu Emir Hüseyin'in biraderi ile pederi Belh'i payitaht edinip, yerleşik hayata geçelim, dediğinde Timur, bu ikisini Cengiz töresine hıyanetle itham etti. Mahmud’dan evvel Suyurgatmış’ı, ondan evvel de Kabul’u, Han yapmıştı. Bu sonuncusunu, yani Cengiz kanı taşıyan kendi hükümdarını öldürtmekte tereddüt etmedi. Timur pragmatik ve oportünist bir adamdı. Sultan Bayezid’den iki mülteciyi istemesi de Cengiz töresine mugayir idi.