Cumhuriyet, davetiye, emniyet, hürriyet gibi kelimelerin Osmanlılar zamanında Arabi tasrif kaidelerine göre husule getirildiği doğrudur. Türkçe’de Arapça ve Farsça kelimeler fazladır. Arapça, kelime tasrifine müsait bir lisandır. Bu kaidelere göre yapılan kelimelere uydurma denemez. Bu bir ihtiyacın neticesidir. Cumhuriyet devrinde yapılan ise bir kültürün imhası maksadıyla ve Türkçe kaidelerine hiç uymayacak bir şekilde yapılmıştır. Yani birinde ihtiyaç, diğerinde suikast vardır. İkisi birbiriyle mukayese edilemez. Hele bunu muhafazakarlarda Türklük şuurunun zayıflığına bağlamak abestir. Türkiye’de sosyalistinden islamcısına herkes ırkçıdır. Hadiselere hep aynı perspektiften bakarlar. Hele günümüz islamcıları, uydurukça kelime kullanmakta (kompleks veya cehalet sebebiyle) herkesi hayrette ve geride bırakır.