Yenisey Âbideleri’nin en büyüğü İkinci Elegeş Yazıtı’nın bir satırını, gramerci Hüseyin Namık Orkun 1936’da şöyle okumuştu: “Kürt elinin hanı Alp Urungu altunlu okluğumu bağladım belde…” (Eski Türk Yazıtları, 1994, s. 591-593.) Bu okuma, zamanla resmi tarihçiler tarafından ‘Kürtler bir Türk boyudur’ hükmüne dönüştü. Halbuki bu satır 1995 yılında, Türkolog Prof. Dr. Talat Tekin tarafından şöyle okundu: “Ben; Körtle Han Alp Urungu! Sekiz dokuzdu ki yaşım, Altınlı okluğumu belime bağladım…” Orkun’a göre ‘Kürt’ olan kelime, Tekin’e göre ‘Körtle’ idi. Göktürkçe ve Uygurca’da ‘güzel’ manasına gelmektedir. (Türk Dilleri Araştırmaları, c.5, 1995, s. 19-32) Orkun, Macar Türkolog Gyula Németh’in bir yazısında Macarlar arasına karışan Kürt adında bir kabileden bahsedildiğini okumuştu. Göktürk alfabesindeki harf fakirliği sebebiyle bir kelimeyi okumakta zorlanınca, işin kolayına kaçtı ve Kürt diye okudu. Alman ilim adamı Prof. Dr. Johann Jacob Maria De Groot’un 1921’de Berlin’de basılan “Die Hunnen” isimli eseri, Hunlara dairdir ve Çin kaynaklarına dayanarak yazılmıştı. İçinde Oğuz veya Kürt kelimesi geçmez. Kürtçe, yapısı ve ekseri kelimeleri itibariyle İran dillerinden bir dildir. İçinde Türkçe, Ermenice, Rumca, Arapça ve menşei bilinemeyen kelimeler vardır. Oğuz Han'ın çocuklarının adı bile efsanevî iken, torunlarının adının tesbitine ihtiyatla yaklaşmak gerekir. Efsanedeki 24 torun arasında böyle bir isim yoktur. Kürtler, Türk değildir. Perslerden kaçarak Kürdistan dağlarına yerleşen Med bakiyeleri ile Anadolu’nun doğusunda yaşayan halkı Haltilerin karışmasından meydana gelmiş bir ırktır. Bugün Anadolu’daki Kürtlerinin soyunda evlilik ve asimilasyon sebebiyle Türk veya Arab kanı olabilir. Kim olursa olsun Kürt kavminin varlığını inkâr etmek, karda yürürken ayakları kart kurt ettiği için bu isimle anıldığını söylemek kadar gayrı ilmî ve gayrı ciddi bir telakkidir. Kendisi de Kürdistan’da yetişen ve bunu çok iyi bilmesi beklenen kişilerin aksini iddia etmesi, ancak resmi ideolojinin baskısıyla izah edilebilir.