Insanlarla görüşmek, ya onlara fayda vermek veya onlardan faydalanmak içindir. Bu zamanda insanlara ne fayda vermek mümkün ne de faydalanacak insan kaldı. Bu sebeple insanı malayaniye hatta günaha sevk ederler. Hayırlı işler yapmasına mesela ilim öğrenmesine, ibadet etmesine, tefekkür etmesine mani olurlar. Üstelik insanlarla çok görüşülürse, kul hakkı zuhur etmesi kuvvetle muhtemeldir. Lüzumlu ve faydalı az insanla kararı kadar görüşmelidir. El-istinasü bi’n-nâs alâmetü’l-iflas, insanlarla çok görüşmek, iflas alametidir sözü meşhurdur.