İskitler, Milâddan evvel XII. asırdan itibaren, Orta Asya’dan Doğu Avrupa’ya kadar, İran ve Kafkasya dâhil olmak üzere büyük bir imparatorluk kurmuşlardır. İranlıların Efrasiyab dedikleri Alp Er Tunga İskitlerin en meşhur hükümdarıdır. Firdevsî’nin Şehnâme’si bu hükümdarın İranlılarla yaptığı savaş menkıbelerini anlatır. İskitlerin Türk olup olmadıkları münakaşa mevzuudur. İlim adamlarının yaygın kanaati, İskit İmparatorluğu ekseriyeti Türk ve Fars olmak üzere çeşitli halklardan meydana gelmiş bir federasyon teşkil edip, hâkim tabakanın Türk olduğudur. İskit topraklarına, M. E. VI. asırdan itibaren batıda İranlılar, doğuda Çinliler hâkim oldular. Son İskit hâkimiyeti Kırım’da M. S. 200 yılında Gotlar tarafından yıkıldı. Bugün Sibirya’da yaşayan Yakutlar, bu İskitlerin bakiyesidir. Saka kelimesi, y ile s harflerinin değişmesi sebebiyle, Yakut halini almıştır. Güney Türkistan’daki Farsça konuşan Tacikler, Kafkasya’daki Çerkezleşmiş Ubıh-Cigitler, Transilvanya’daki Macarlaşmış Sekeller, hatta Buda’nın içinden çıktığı Himalayalardaki Çakya halkı hep bu devletin artıkları kabul edilir.