Bir kimse “Malik olduğum her şey fakirlere sadakadır” derse, kıyasen sahip olduğu altın gümüş türünden malları ile zekata tabi mallarını ve sâime olan hayvanların tamamını sadaka olarak vermesi gerekir. Ancak istihsanen gayrı menkul mal, köle ve benzeri malların verilmesi gerekmez. Fakat malını sadaka olarak veren bu kişi maişeti için kafi olacak kadar gıda maddesini ayırır. İmam Muhammed el-Asl kitabında bir kimsenin ayırıp saklayacağı gıda maddesinin ne kadar olacağını beyan etmemiştir. Çünkü bu miktar, kişinin bakmakla sorumlu olduğu fertlerin azlığına veya çokluğuna göre değişir. Eğer bu kişi günlük olarak kazanan bir meslek sahibi ise bir günlük gıda maddesini, mal sahibi olup bunların kirasından elde ettiği gelirle (veya aylıkla) geçiniyorsa bir aylık gıda maddesini, yıllık ürün elde eden arazi sahibi (çiftçi) ise bir yıllık gıda maddesi ayırır. Çünkü köylük yerde yaşayanlar, harcamalarını yıldan yıla, elde ettiği gelirle geçinen kişi aydan aya, işçi gündelik olarak yapar. (Mebsut-i Serahsi) Şafiî’de de böyledir. O kişinin bu nezri adaması yemin maksadıyla ise, malını dağıtmaz; sadece bir yemin keffareti öder. (İmam Nevevî, el-Mecmû' Şerhu'l-Mühezzeb, 8/462). Mâlikî ve Hanbelî’de tekmil malını sadaka olarak vermeyi nezrederse, üçte birini sadaka vermesi gerekir. Keffâret vermesi gerekmez (İbn Kudâme, el-Mukni' s.472).