Şer’î hukukun hükümdara tanıdığı cezalandırma salahiyetine siyaset denir. Sultan II. Mahmud devrinde çıkarılan 1838 tarihli Tarik-i İlmiye ve Memurîn Ceza Kanunnamesi ile padişah bu salahiyetinden vazgeçmiş; 1839 tarihli Gülhane Fermanı ile teyid ve umuma teşmil edilmiştir. Bu tarihten itibaren iktidar, siyaseten cezalandırılma tehdidinden kurtulan bürokratların eline geçmiş; Osmanlı Devleti’nin adeta rejimi değişmiştir.