Hazret-i Peygamber’in kullandığı tedâvi usullerinden birisi de hacamat, yani kan aldırmaktır. Mübarek başları ağrıdığı zaman hacamat olurlardı. Buna dair çok sayıda hadîs-i şerif vardır. Hacamatın en mühim sebebi de, kan galeyanını, yani kan basıncının fazlalığını önlemektir. Bu sebeple sıcak memleketlerde hacamata sık ihtiyaç olur. Hiçbir hastalığı olmadan hacamat olmak lüzumsuzdur. Nitekim İbni Mâce ve İbni Adiyy’in haber verdikleri bir hadîs-i şerifte “Hacamat olunuz ki, kan artarsa ölüme sebeb olur” buyuruldu. Hastalık sebebiyle hacamat olunca, sünnete niyet ederse, sevab da kazanır. Hacamat sünnetinin sevabına kavuşmak için, illâ Hazret-i Peygamber devrindeki usullerle (yani deriyi yarıp, vantuzla kan çekmek gibi) kan aldırmak gerekmez. Bir ihtiyaç için kan aldırmak ve niyet etmek kâfidir.