Hıristiyanlar, dinlerinin doğuşundan üçyüz yıl sonra teslise inanmaya başladılar. Çok küçük bir grup teslisi kabul etmedi. Hıristiyanlar, teslise inanmakla müşrik sayılmazlar. Nitekim “Îsâ, Tanrı değildir. Tanrının Peygamberidir. Ebedî olan tek tanrı, onu çok seviyor. Onun her istediğini yapıyor, yaratıyor. Bunun için herşeyi ondan istiyoruz, ona ve onu temsîl eden putlarımıza, bu niyet ile secde ediyoruz, yalvarıyoruz. Baba ve oğul, çok sevilen kimse demektir. Tanrının oğlu demek, tanrı onu çok seviyor demekdir” diyorlar. Böyle inananlara Ehl-i kitâb denir. Asr-ı Saadet’te Müslümanların temasta bulunduğu Hıristiyanlar da teslise kail idiler. Kur’an-ı kerîmde Nisâ sûresi, 171. Âyet-i kerîmede meâlen şöyle buyurulmaktadır: “Ey Ehl-i Kitâb! Teslisden vazgeçin!” Görülüyor ki, teslise inanan Hıristiyanlar, Ehl-i kitab olarak kabul edilmektedir. Îsâ aleyhisselâmda veya herhangi bir mahlûkta ulûhiyyet sıfatı bulunduğuna inanan, meselâ, “O da, ebedîdir. Herşeyi yoktan var ediyor” diyen müşrik olur.