Vehhabilerin bir usulü vardır. Kitaplardan bir cümleyi veya paragrafı alıp, kendi itikatlarına delil yaparlar. Mesela Ahmed bin Hanbel’in istiva hakkındaki mücmel sözünü böyle yapmışlardır. Halbuki Ahmed bin Hanbel'in istiva vardır, keyfiyeti meçhuldür sözünün pek çok tevilleri vardır. Selef, itikatta icmalî davranmış; tevile pek lüzum görmemiştir. Sonradan insanların ayağının kaydığını gören Gazalî gibi âlimler tevile çok yer vermiştir. Bu sebeple Vehhabiler Gazali'yi sevmez. Zehebî, İbni Teymiyye'nin hem talebesidir; hem hocasıdır. Ona nasihatleri, hatta itirazları vardır. Zehebî gibi bir âlimin böyle bir itikatta olmak ihtimali yoktur.