Bir şeyin Kur’an-ı kerimde geçmesi başka şey; farz, vacip veya müstehab olması başka şeydir. Kur’an-ı kerimde geçtiğini inkâr etmek küfrdür. Kurban gibi; akitlerde iki şahit tutmak gibi; Kur’an-ı kerim okumaya başlarken euzü söylemek gibi. Bunların hükmünü inkâr küfr olmaz. Çünkü ef’al-i mükellefîn ictihadîdir. Mesela kurban kesmek Hanefî’de vacip, diğer üç mezhepte sünnettir. Vacip olduğunu inkâr küfr olmaz. Ancak Kur’an-ı kerimde kurban yoktur demek, küfr olur. Zaruriyat-ı diniyeden olup üzerinde ittifak varsa, hükmünün de inkârı küfrdür. Beş vakit namaz, oruç, zekât ve haccın farziyeti; zinanın, hırsızlığın haram olması gibi.