Süyûtî el-İtkân'da diyor ki: Cüveynî şöyle der: Nâzil olan Allah kelamı iki kısımdır. Birincisi: Allah Cebrâil’i Resûlü’ne göndererek; Allah şöyle şöyle yapmanı emrediyor, der. Cebrâil de Allah’ın dediğini kavrar. Bunun üzerine Peygambere gelir, Rabbinin söylediklerini ona iletir. Süyûtî diyor ki: Bezzâr’ın Hazret-i Âişe’den yaptığı rivayete göre Hazret-i Âişe şöyle demiştir: Resûlullah, Cebrâil’in kendisine öğrettiği âyetlerin tefsirini yapardı. Bu hadîs, İbnu Kesir’in ifadesine göre münker hadistir. İbnu Cerir ve diğer ulemâ, bu hadîsi şöyle tevil etmişlerdir: Resûlullah’ın tefsir ettiği âyetler, anlamakta güçlük çektiği müşkil âyetlerdir. Bu yüzden mânâlarını Allah’tan öğrenmek istemiş, Allah da ona, Cebrâil’in lisaniyle bu mânâları öğretmiştir. Cebrâil Aleyhisselâmın sormasından ziyade Peygamberimizin ona sorması gibi anlaşılıyor. Şu halde o da bilmeyip öğreniyor. Dolayısıyla öğretmiş oluyor.