1930’lu yıllarda Diyanet İşleri Reisliği tarafından, Mehmet Akif ve Elmalılı Hamdi’ye Kur’an-ı kerimin meal ve tefsiri; Babanzade Naim ve Kâmil Miras’a da Buhârî Muhtasarı Tecrid’in tercüme ve şerhi vazifesi verilmişti. Akif ve Elmalılı’nın Sultan Abdülhamid muhalifliği; Kâmil Miras’ın İbni Teymiyye hayranlığı, yeni rejim için bir referans olmuştur. Bunlar, halkı ilmihal ve fıkıhtan uzaklaştırmak maksadına matuf modernist projelerdir. Buna rağmen bu kitaplar elbette ki sonra yazılan pek çok kitaptan çok daha ehvendir.