Çarşafın İslam buluşu olmadığı, Suriye’de gayrımüslim kadınlarının giydiğini, buradan Şamlılar arasında âdet olduğu, oradan da vali Suphi Paşa’nın hanımları tarafından İstanbul’a getirildiği, ucuz ve pratik olması sebebiyle moda olduğu çok meşhurdur. Bundan evvel İstanbul’da ve bütün Osmanlı ülkesinde ferâce (veya maşlah) giyilirdi. Bugünki manto ve başörtüye çok benzer. İnanmazsanız eski fotoğraf ve gravürlere bakabilir, seyahatname ve hatıratları okuyabilirsiniz. Herkesin çarşaf giymesi ile çarşaf İslâm âdeti olmuştur. Burada manto giymek, âdete uymamak olurdu. Ama zamanla manto da İslâm âdeti olmuş; hatta çarşaftan daha yaygın hâle gelmiştir. Mantonun yaygın olduğu yerde çarşaf giymek mahzurludur. Kıyafet âdete tabidir. Parmakla gösterilmeye sebebiyet vermek hadis-i şerif ile yasak edilmiştir. Maksat dinin ört dediği yerleri örtmektir. Bu, yerine göre çarşaf ile olur, manto-eşarp ile olur, ehram ile olur, şalvar-atkı ile olur.