Allahü teala kullarının bazılarını üstün kılmış, yani onları zengin edip nimet vermiştir. Onlar da emri altındakilere, yani kölelerine ve hatta aile fertlerine nafaka vermek mecburiyetindedirler. Vermezlerse Allahü tealanın nimetini inkar etmiş olurlar. Bir kavle göre burada Necran Hristiyanları’na hitap vardır. Onlar Hazret-i İsa'nın Allahü tealanın oğlu olduğunu iddia ediyorlardı. Şu halde, âyet-i kerimenin manası, ‘siz kölelerinizi kendi mallarınıza ortak yapmıyorsunuz, nasıl olur da Allahü tealanın uluhiyetine Hazret-i İsa'yı ortak yapabilirsiniz’ demek olur. (Kurtubî)