Bankalar, insanlara faydalı çok çeşitli işler yaparlar. Bu işlerden bir-iki tanesi dine aykırıdır. Bu sebeple gazete ve benzeri yerlerde banka reklamı neşretmek, bankanın haberini vermek demektir. Herkes bilir ki, reklamdaki sözler, gazetenin değildir. Reklam, reklam sahibinin sözünü nakletmektir. “Bankacılık muamelelerinizi bizim bankamız ile yapabilirsiniz” demektir. Bu muamelenin illâ gayrı caiz muamele olması gerekmez. İkinci olarak şer’î hukukun hâkim olmadığı yerlerde, bankaya para yatırıp fâiz almak, İmam Ebu Hanife ve İmam Muhammed’e göre caizdir. Bir başka husus, gazete gibi yerler, reklamlar ile yaşarlar ve gelen reklamları ancak bir yere kadar reddedebilirler. Oyunu kaidesine göre oynamak isteyen, bundan müstağni kalamaz. Bankanın parasını rızasıyla alıp hayırlı işlerde kullanmak da mezmum değildir. Eğer banka reklamının, insanların caiz olmayan amellerine vasıta olacağı söylenirse, bu, gazetenin bütün haberleri için cari olabilir.