Abdülmuttalib’in tevhid inancında olduğunda dair deliller çoktur. 10 tane oğlunun isimleri şöyledir: Abdullah, Zübeyr, Ebu Talib, Abbas, Dırar, Hamza, Mukavim, Ebu Leheb, Hâris ve Gaydak. Ebu Leheb’in isminin Abdüluzzâ olduğu da rivayet edilir. Ebu Leheb, kırmızı ve güzel yüzü sebebiyle babası tarafından verilmiştir. Büyük oğlundan dolayı âdet üzere Ebu Utbe diye meşhurdur. Müslümanlar, ateş babası manasına da gelen Ebu Leheb diye anmışlar; Kur’an-ı kerimde de böyle zikredilmiştir. Abdüluzzâ’ya, zahiren Uzzâ’nın kulu manasına geliyor ise de, burada Uzzâ’ya put manası verilemez. Nitekim Nâile adında da put vardır. Uzzâ, Arapça’da yüce manasına aziz kelimesinin mübalağalı müennesidir. Şu halde Aziz olan Allah’ın kulu manasına gelmektedir. Uzzâ ve Lât gibi kelimeler, Allah ve Aziz gibi ism-i ilahiden muharreftir. Çünki Arablar, Asur tesirindeki Amr bin Lüheyy tarafından putperestliğe alıştırılmadan evvel mümin ve muvahhid idiler. Anadolu’da bile yaşlı kadınların beddua ederken, “Lat (Allah) canını alsın” dediğine şahit olunur. Bir rivayette ise Ebu Leheb’e bu isim sonradan verilmiştir. Nübüvetten sonra, Eflah bin Nezr eş-Şeybanî ölürken Uzzâ hakkında endişelendiği zaman, yanında bulunan Ebu Leheb, kendisini teselli ederek; Uzzâ’ya nezaret edeceğine söz vermiştir. Hatta “Uzzâ kazanırsa, ben emniyetteyim. Kaybederse, Muhammed yeğenimdir, yine emniyetteyim” dediği anlatılır. Bu rivayete göre bundan dolayı kendisine Abdüluzzâ denilmiştir. Antik çağda Türklerin de içinde bulunduğu nice cemiyette kişiye isminin sonradan çeşitli hâdiseler sebebiyle verildiği malumdur.