O Arapların fetih siyasetinde yerli halkı Araplaştırma gibi bir misyonları yoktur. Ancak Müslümanlık tesiri ile Arapça ve Araplaşma mevzubahis olmuştur. Bu, üstün kültürün aşağı kültürü asimile etmesi şeklinde tezahür eder. Nitekim Moğollar da Müslüman olduktan sonra gönüllü olarak Türkleşmiştir. Kuzey Afrika ve Mısır’ın yerli halkı bu şekilde Araplaştı. Ancak göçebe Berberiler lisanslarını ve kültürlerini muhafaza ettiler. Mısır’da ise Müslüman olmayan yerli halk, Kıptiler, lisanslarını değilse bile kültürlerini muhafaza ettiler. Suriye’de Müslüman olanlar gayet tabii olarak kendilerini diğerlerinden ayrıştırdılar ve Araplaştılar. Nitekim Anadolu’da da yerli halktan Müslüman olanlar süratle kendilerini Türk olarak ifade etmiş ve gönüllü olarak Türkleşmişlerdir. Aynı şey Rumeli’de de caridir. Rumeli’de müslüman milletler nüfus kesafetleri sebebiyle asimile olmamış, ama bunların içinde bilhassa memuriyet alanlar veya toprak beyi olanlar kendilerini Türk olarak ifade etmiş ve Türkleşmiştir. Hakim dili bilmek ve konuşmak bir imtiyazdır. Bu bütün imparatorluklarda tabiidir. Ulus devletlerin asimilasyon politikalarına benzemez.