Zeyd bin Ali, alim ve fazıl bir zattı. Halktan kendisine gösterilen aşırı hürmet ve alaka, Alevi isyanlarına karış teyakkuzdaki hükümeti tedirgin etti. Zeyd, çok cömertti. Borçları çok artınca, Halife Hişam’dan yardım istedi. O ise büyük bir hata yapıp yardımdan kaçındı. Bu arada Hazreti Ali’den kalma vakıfların idaresi hususunda Hüseyin evladı arasında ihtilaf çıktı. Zeyd ve amcazadesi arasındaki ihtilafı çözmeye Halife yanaşmadı. Bu kırgınlık içinde iken, Kufe’deki siyasi muhalifler kendisini tahrik etti. O da birden kendisini ayaklanmasının ortasında buldu. Gerek ailesi gerekse zamanın uleması kendisine bu işten geri durması hususunda ikazda bulundular. Hatta kendisini seven ve sayan İmam Ebu Hanife, dedesinin kaç adamı olduğunu sordu. 80 bin cevabını alınca kendisinin kaç adamı olduğunu sordu. 40 bin deyince, bu sefer, “Dedenin yanında kaç kişi kaldı?” diye sordu. 300 cevabını alınca, “Siz dedenizden daha mı efdalsiniz?” diyerek onu vaz geçirmeye çalıştı. Yine de iyi bir para yardımında bulundu. Dolayısıyla İmam Ebu Hanife’nin kendisine destek olduğu tamamen yalandır. Zaten İmam Ebu Hanife’nin fıkhında ne suretle olursa olsun hükümete isyan caiz değildir. Hişam hafif bir şahıs olmakla beraber iyi vasıflara sahip meşru halife idi ve asla kendisine ayaklanmak caiz değildi. Nitekim Hazreti Ebu Bekr ve Ömer’e hürmetinden dolayı adamlarının büyük bir kısmı kendisini terk etti ve bunlara terk eden manasına Rafızi dendi ki müstakil bir Şii fırkası doğdu. Ardından Kufe valisi halkı yatsı namazında camiye kilitledi. Taraftarlarından geri kalanlar da hava soğuk diye kendilerini evlerine kapattılar. Zeyd ortada kaldı ve öldürüldü.