Allah insanların dua etmesini istiyor. Dua tevazudur. Allahın insanın ibadetlerine de ihtiyacı yoktur, ama yapmasını emreder. Rivayet olunur ki, İbrahim aleyhisselama ateşten kurtulmak için dua etmesi söylendiğinde, “ilmuke bi-hâlî hasbî an su’âlî” demiştir. Hasbî min suâlî ilmuhu bi-hâlî diye de vardır. Halimi bilenden ne isteyim, demektir. Bu, o büyük peygamberin hususi halidir. Halinden ve rabbinden arzıdır. Hatta bazı ulema lisan ile duayı terk edip hemen kalbinden niyaz ve münacatla meşgul olmuşlardır. Abdullah Enveri, Usul-i Cedide Zübdesi isimli mantık kitabında böyle nakleder. Bunun içinde duada tafsilata girmek, mesela cennetin girişinde sol tarafta şöyle şöyle bir köşk isterim gibi dua etmek men olunmuştur. Belki bunun için Seyyid Abdülhakim Arvasi, dua muhtasar olmalıdır, rabbiğfir verham ve ente hayrurrâhimîn kafidir, buyurmuştur.