Resulullah aleyhisselam’ın, kadınları ata binmekten men ettiğine dair bazı hadis-i şerifler vardır. (“Eğerler üzerindeki ferçlere lanet olsun!” İbn Hibbân, es-Sahîh, XIII/74; İmam Ahmed, Müsned, 7083; Zeylaî, Nasbu’r-Râye, Talâk, 2 (III/228); İbn Hacer el-Askalânî, ed-Dirâye fî tahrîci Ehâdîsi’l-Hidâye, Talâk, 1.) Bu sebeple fıkıh kitaplarında kadınların ata binmelerinin câiz olmadığı yazar. 

Nitekim İbni Abidin hazer ve ibâha bahsinde der ki: Bir müslüman kadın eğere binmemelidir. Çünkü hadîs-i şerif vardır. O da şudur: «Cenab-ı Hak eğerler üzerindeki ferçlere lânet etmiştir.» Hadîsin manâsı sabittir. Zira Buhârî ve başka kitaplarda şu hadîs vardır: «Allah Resulü kendilerini kadınlara benzeten erkeklere ve kendini erkeklere benzeten kadınlara lanet etmiştir». 

Taberânî’nin rivayet ettiği hadisle şöyle denilmektedir: «Bir kadın boynuna yay astığı halde Resulullah'ın yanından geçti. Manzarayı gören Peygamber aleyhisselâm buyurdular: «Allah kadınlardan kendisini erkeklere, erkeklerden de kendisini kadınlara benzetene lânet etmiştir.» 

Kadın, meşru bir maksatla ata binebilir. Bu halde de ya bir mahreminin yedeğinde olacak, yahud atı bir mahremi çekecektir. Ulemâ bu hadîs-i şerifleri nazara alarak, kadınların araba sürmesine cevâz vermemiştir. O günki atın yerine bugün araba kaimdir. Ancak kadının sürücü olmamak kaydıyla arabaya binmesi câizdir. 

Mesele, atta da, arabada da sevk ve idarenin kadında olmaması keyfiyetidir. Nitekim Asr-ı Saadet’te hanımlar bir dâbbeye (ata, merkebe, deveye vs) bindikleri zaman, Hazret-i Peygamber mahremlerinden birinin terdîfini, yani yedekte gitmesini veya yularını tutmasını emrederdi (Buhârî, Müslim).