Kadîm kıdemli, eski demektir. Bu manasıyla her şey için kullanılabilir. Her zaman başı olmayan demek değildir. "Kainat kadimdir" demek başka şeydir ve küfrdür. Osmanlılarda kanun-i kadim veya kadim dost tabiri vardır. Kıdem, takdim, mukaddem kelimeleri bu kökten gelir. Yusuf suresinde oğlunun kokusunu alan Yakub aleyhisselama etrafındakiler “Sen hala kadim huyundasın” dediler. Fetava-ı Hindiyye’de eskiden kazaya kalmış namazlar için fevâit-i kadîme tabiri kullanılmıştır. Ebedi ve ezeli kelimeleri de böyle mecazen kullanılır. Aksi, ham sofu kaba yobaz tavrıdır.