Ucb, ibadet yaptığı için kendisini beğenmektir. Yaptığı ibadetlerin, iyiliklerin kıymetini bilerek, bunların elden gitmesini düşünerek korkmak, üzülmek ucb olmaz. Yahut bunların Allahtan gelen nimetler olduğunu düşünerek, sevinmek de ucb olmaz. Bunların Allahtan gelen nimetler olduğunu düşünmeyerek kendi yaptığını, kazandığını sanarak sevinmek, kendini beğenmek, ucb olur. İbadet ederken yaptığı kusurlarını görememektir. “Senin gibi akıllı, uyanık kimse var mı? Bu zamanda, herkes gaflet uykusunda iken, sen ibadet yapıyorsun” demektir. Ucb, kibrin benzeridir. Ama kibirde bir başkası vardır. Kendisini ondan üstün görmektir. Ucbda başkasını düşünmek yoktur. Kendini ve ibadetlerini beğenmek vardır. Buna karşılık, ibadet yapmak için lazım gelen akıl ve güç benden değildir. Rabbimin ihsanıdır. Onun ihsanı olmasa, ibadet yapamam demelidir.