İslam tarihinde ve Türkiye’de tarihte hiçbir zaman antisemitik bir politika olmamıştır. Çünkü İslamiyet farklı din ve ırktakilere toleranslı davranmayı emreder. Muharebe başkadır. Türkiye’de antisemitizmin girişi cumhuriyetin ilk yıllarına tarihlenir. İttihatçılar Yahudi sermayesine minnetleri sebebiyle Yahudi sempatizanı olmakla beraber, ırkçılığın resmi ideoloji halini aldığı cumhuriyet devrinde Almanya’daki rüzgarların da tesiriyle Türkiye’de antisemitizm başladı. Asırlardır kalabalık bir Yahudi nüfusun yaşadığı ve Avrupa’nın ikinci büyük havrasının bulunduğu Edirne’de Yahudilere karşı pogromlar tatbik edildi. Bugün Edirne’de bir tek Yahudi kalmamıştır. Varlık vergisi, esas itibariyle Yahudilerin mahvını hedeflemiştir. Türkiye’deki Nazi sempatizanları tarafından muhtemel bir Alman işgalinde Yahudilerin imhası için tedbirler alınmıştır. Mesela Nazilerin Türkiye mümessili olan ve Enver Paşa’nın biraderi Nuri Killigil (Yahudi asıllı olduğu halde) Sütlüce’deki silah fabrikasının yanında Yahudilerin yakılması için bir fırın hazırlamıştır. Filistin meselesinin ortaya çıkışıyla antisemitizm Ortadoğu’da yayıldı. Biraz da Nazilerin desteğini almak maksadıyla Emin Hüseyni, daha sonraları Yaser Arafat, Cemal Abdunnasır ve Kral Faysal gibi politikacılar tarafından teşvik edilen antisemitizm, Türkiye’de (Amerikan aleyhtarı oldukları için) siyasi islamcılar tarafından körüklendi. Dini referanslar ise konseptinden farklı tarafa çekilerek, antisemitizm malzemesi olarak kullanılmaya başlandı.