Güçlü kişi, şirket ve devletler, itibarını gücüyle elde eder, ihtişamıyla değil. Böyle olmayanlar ise göstermelik itibara muhtaçtır. İran şahlarından biri sarayının sütunlarını altından yaptırmıştı. Herkes bu ihtişamdan çekinirdi. Ölünce oğlu israf sayıp bu sütunları söktürdü. İçi kum dolu altın tabakaları olduğu anlaşıldı. Bunun üzerine itibar sarsıldı, düşmanlara mağlup oldu. Zengin kişi malını dünya için istediği gibi harcar. Hazret-i Muaviye zevk-i selim sahibi bir zattı. Güzel giyinir, güzel yer, güzel yaşardı. Ama mütevazılıktan da taviz vermezdi. Her müslüman da böyle olmalıdır. İhtişama ve itibara ihtiyacı yoktu. Zira dünyanın en güçlü devletinin hükümdarı idi. Bunu bileğinin hakkıyla kurmuştu. Saray, hükümdarın evine derler. İlla ihtişamlı olması icap etmez. Ürdün’de Emevilerden kalma saraylar duruyor. Basit birer bağ evidir.