Gerçek din, varoluşu manalı, kainatı ilahi bir planın parçası, hayatı maksatlı, insanı eşref-i mahlukat, hayatın maksadını manevi gelişim olarak görür. Ahlakı üniversel değerler üzerine kurar, tabiata Allah'ın emaneti olarak bakar, ümit olarak sonsuz hayatı vaad eder, sevgiyi ilahi bir his olarak kabul eder ve insanı Allah'ın halifesi olarak değerlendirir. Ateizm ise varoluşu manasız, evreni kaos ve tesadüf, hayatı maksatsız, insanı hayvan, hayatın maksadını anlık tatmin olarak görür. Ahlakı şahsi menfaatler üzerine kurar, tabiata kaynak kullanımı olarak bakar, ümidi nihilizmde bulur, sevgiyi kimyevi bir reaksiyon olarak kabul eder ve insanı evrimsel birikim olarak değerlendirir. Din varoluşu / evreni / hayatı, manalandırır / değerlendirir / gayelendirir. Ateizm, manasızlıklardan / değersizliklerden / gayesizliklerden müteşekkil sonsuz karanlıktır. İlk etapta akla gelen bunlardır. Daha da artırılabilir.