Havle binti Hakem mehr istemeksizin Resulullah ile evlenmeye talip oldu. Bu hususta Resulullah’a hususi izin veren Ahzab suresinin 51. âyet-i kerimesi indi. Bu izin başka müminler için cari değildi. Yani bir kadın mehr istemeksizin evlense de mehr alabilir. Bu ayet-i kerime gelince, Hazret-i Ayşe “Vallahi mâ erâ rabbeke illâ yüsâriu fî hevâk” (Görüyorum ki Allah seni hoşnut etmek için adeta yarışıyor) dedi. (Buharî, Nikah, 29; Müslim, Reda’ 49) Bu söz hem hayret, hem şükür, hem Resulullah’a övgü, hem aşırı sevgiden gelen kıskançlık, hem de latifedir. Bu sözü başka bir mecraya çekmek ancak kötü niyetli cahillerin işi olabilir. Nitekim İbn Hacer’in hadis-i şerif metninde geçen “heva” tabiri “rıza” manasındadır diyor. Zira ayet-i kerimede mealen, “O heva ve hevesinden konuşmaz” buyuruldu (Necm, 3). Hazret-i Ayşe bunu en iyi bilenlerdendir. İmam Nevevî bu sözü şöyle izah eder: “Allah senin bütün işlerini kolaylaştırıyor, zorluklarını gideriyor, zaten bunun için seni (peygamber) seçmiştir.”