Hazret-i Ali’nin Asr-ı Saadetteki yegâne memuriyeti Halid bin Velid ile beraber Yemen’e gönderilmesi oldu. Burada Mezhic kabilesiyle yapılan muharebede alınan esirlerden bir cariyeyi Medine’ye dönmeden alıp istifraş etmesi, ama başkalarına ganimet develerine binmeyi ve ganimet elbiselerini giymeyi yasaklaması dedikoduyu mucip oldu. Ganimetler taksim edilip aslî yurda götürülmeden mülk edinilemez diye bilindiği için böyle oldu. Dedikodular Resulullahın kulağına geldi. Hac dönüşü Mekke dışında Gadir-i Hum denilen kuyunun yakınında fitneyi önlemek için, Hazret-i Ali'yi sevmeği emir buyurdu. “Kimin dostu isem, Ali de onun dostudur” buyurdu ki, “Beni seven, Ali'yi de sevsin” demektir. “Ali'nin hissesi bundan da fazladır” diye ilave ederek fitneyi söndürdü, kalblerdeki şüpheyi giderdi. Şiiler sonradan, burada dost yerinde kullanılan mevla kelimesine varis manası vererek Resulullahın yerine Ali’yi halife bıraktığı hükmünü çıkarmışlardır. Sonra, “Ben de insanım. Birgün ecelim gelecek. Size iki emanet bırakıyorum. Biri Allahın kitabı diğeri Ehl-i beytimdir” buyurdu.