Bu, eski Türk terbiyesinden gelir. Küçükler büyüklerin yanında hafiflik olarak görülebilecek işleri yapmazlar. Küçükler büyüklerin yanında oturmaz, onlarla beraber yemek yemez, yürürken onların arkasından gider. Onların yanında konuşmaz, sorulursa cevap verir, onların yüzüne bakmaz. Onların yanında hanımıyla, çocuklarıyla, hayvanıyla, eşyasıyla meşgul olmaz. Bütün dikkatini, büyüklerin hizmetini görmeye, hürmetini gözetmeye ve rızasını almaya hasreder. Bugün bunlar mübalağalı gelebilir ama her devrin hükmü ayrıdır. Müslüman Türkleri bu zamana kadar getiren bu ananelere riayet ve büyüklere hürmeti olmuştur. Seyyid Mekki Efendi derdi ki: “Türklerin izzeti ananelere riayette, zilleti ise bunlardan uzaklaşması ile olmuştur.”