Rifaa bin Râfi rivayet eder: Resulullah’ın arkasında namaz kılıyorduk. Rukûdan kalktığında ‘Semi’allahü li-men hamideh’ dedi. (Allah hamd edenin dualarını işitti) Hemen arkasında bulunan kişi, ‘Rabbena leke’l-hamd’ (Rabbimiz hamd sana mahsustur) dedi. Resulullah selam verdikten sonra bunu kimin söylediğini sordu. O kişi ben diye cevap verince, Resulullah, ‘Otuz küsur meleğin bu duayı daha evvel yazmak için birbiriyle yarıştıklarını gördüm’ buyurdu. (Ebu Davud, Salat 118, 119) Bu sebeple namazda böyle söylemek sünnet oldu. Bu sözü kimin söylediği ihtilaflıdır. Tirmizî, bu kişinin hadisi rivayet eden Rifaa bin Râfi olduğunu, amelini gizlemek için kendi ismini söylemediğini beyan eder. Ancak İbn Mende’ye göre bu kişi, hadisi rivayet eden sahabiden (Rifaa’dan) başkasıdır. Hâkim ise bu meselede vehmederek (doğru sandığı halde yanlışlık yaparak) bunu söyleyenin Muaz b Rifa'a olarak bildirdi. Abdullah bin Mübârek’e Muaviye hakkında ne dersin diye sorulduğunda, “Resulullah semiallahu limen hamideh dediği zaman arkasından rabbena ve leke’l-hamd diyen biri hakkında ne diyebilirim?” demiştir (İbn Asâkir, Târihu Medîneti Dımeşk, 59/207). Seyyid Abdülhakîm Arvasî, Eshâb-ı Kiram risalesinde bunu teyit etmektedir.