“Üzkürû mehâsine mevtâküm ve küffû an mesâvîhim” hadis-i şerifi sıradan insanlar içindir. Bir şahsın sözleri veya amelleri başkalarının dinine, imanına, malına, canına zarar verecek ise, insanları aldatmaya müsait ise, alim de olsalar, bu hataları ifşa edip söylemek caiz, hatta lazım olur.