Hatib hutbe için kalkıp, daha minberin kapısına gelmeden: “Bismillah velhamdülillah vessalâtü vesselâmü alâ resûlinâ Muhammedin ve âlihi ve sahbihi ecmaîn” okur.

Minberin kapısına geldiğinde “Allahümmeftah aleynâ ebvâbe rahmetike ve yessir lenâ esbâbe ni’ameke ve keremike yâ erhamerrâhimîn” deyip ellerini yüzüne sürer.

Minberin üçüncü basamağında: “Rabbi’şrahlî sadrî ve yessir lî emrî ve’hlul ukdeten min lisânî yefkahu kavlî ve üfevvidü emrî ilallah” dedikten sonra “Rabbi kad âteytenî minelmülki ve allemenî min tevilil-ehâdis. Rabbî zidnî ılmen ve fehme ve elhıknî bissâlihîn. Vahfıznî minesselâsili ve’l-ağlâl. Allahümme salli ve sellim alâ seyyidinâ Muhammedin ve âlihi ve sahbihi ecma’în”. Veya “Rabbenâftah beynenâ ve beyne kavminâ bilhakkı ve ente hayrülfâtihîn. Rabbî zidnî ılmen ve fehme ve elhıknî bissâlihîn” der.

Yedinci basamağa geldiğinde şöyle der: “Allahümme hâze’ş-şe’ni leyse bişe’nî ve hâze’l-mekânü leyse bi-mekânî. (Sübhâneke lâ ılme lenâ illâ mâ allemtenâ inneke entel-alîmül-hakîm.) Allahümme yessir lî emrî ve tekabbel minnî ve selâmün alâ cemi’il-enbiyâi ve’l-mürselîn. Velhamdü lillahi rabbilâlemîn”. Sonra oturub iç ezanın okunmasını bekler. Bu duaları okumak müstahsendir. Yüksek sesle okumak bid’attir. (Mecmua-i Hutbe-i Şerîf, 1284 tarihli taşbaskısı, sahife: 2-3)